İdris Yavuz

Yaratılan her şey güzel

Hasım olan nefsimizdir

Bize ağır gelen budur

Kalbi pır, pır edene bak

Aslına dön kendine bak

…………….....

Her çiçek bir bakım ister

Bakılmazsa çiçek solar

Güzellik bir görecelik

Güzel aşklar kalpte başlar

Esas olan kalbine bak

Hak yoluna boyun eğmek

Haksızlığa göğüs germek

Bir kez hele düşünsene

Özü sözü doğru olmak

Aslına dön kendine bak.

Hayatıma tesadüfen girdin ya

Alın yazısıyla kaderim oldun

Leb-i derya Suzan oldun gönlümde

İlk gördüğüm anda sevdalım oldun.

Duygularım ters yüz oldu bir anda

Emin ol gönlümün esiri oldun

Hayatımda ilk kez sevgiyi tattım

Aklımdan geçeni anlatamadım.

Lale misin, sümbül müsün, gül müsün?

İçimdeki sesi gizledim durdum

Devamlı, sabırlı, kararlı oldum.

Ebediyen kalbim senindir canım

Kaderimdir, kederime yanamam

Çok dalgınım, sağı solu göremem

Feryat etsen, inan seni duyamam

O, tomurcuk gül açarken soldu ah

Boz bulanık akar çaylar, dereler

Bana zehir oldu bunca seneler

Nerde kaldı o sevdiğim töreler

O, tomurcuk gül açarken soldu ah!

Ela gözlü, sarı saçlı gül peri

Tatlı dilli, güzel yüzlü mah peri

Konuştukça ballanıyor sözleri

O, tomurcuk gül açarken soldu ah!

Ceylan gibi bakışları var idi.

Keklik gibi sekişleri var idi

Bu dünyada ona yaşam zor idi

O, tomurcuk gül açarken soldu ah!

Hatır nazdı, gönül alır dururdu

Kah yürürdü, kah oturur dururdu

Yüce Mevlam o ne biçim solurdu?

O, tomurcuk gül açarken soldu ah!

Son zamanlar inan öyle yoruldu

Bir anneye, bir babaya sarıldı

Melek geldi, melek yüzlüm ayrıldı

O, tomurcuk gül açarken soldu ah!

Öğretmenim seni ben

Damarımda, kanımda

Vücudumda canımda

İnan her an yanımda

Hissederim seni ben

Senin güzel yüzüne

Şirin tatlı sözüne

Öğrenimin özüne

İndiğini görünce

Nasıl sevmem seni ben?

Medeniyet yolunda

Teknik ve uygarlıkta

Benim cennet yurdumda

Her atılan adımda

Senin imzanı buldum.

Rütbede mevkide sen

İlimde, irfanda sen

Fatih’e ilim veren

Atatürk’ü eğiten

Bilgi veren hep sensin.

Sözde büyüksün amma

Bu tatlı söze kanma

Kendini âlim sanma

Unutulan da sensin

Uzak yollardan gelen

Eski öğrencilerinden

Valiyim, paşayım neden?

Öpülecek eli ben

Öperim derim hemen

Âşıklar yurduna bülbüller kondu.

Muhabbet orada, dostluk orada.

                 Bülbül yuva yapmış gönül bağına.

                 Gül bülbüle, bülbül güle âşıktır.

Kimi şarkı söyler, kimi de name.

Bülbül gülsüz, gül dikensiz olur mu?

                 Ne yapsam, ne etsem bilmem ki dostlar.

                 Vakti gelmeyince, yel bile esmez.

Aşkın ateşiyle Suzan olanlar.

Dertli ise, işte derman burada.

Gelen gider, giden gelmez nedendir?

Orası neresi, bilen var mıdır?

Azim ve sabırla sorunlar biter.

Sadece ölüme çare bulunmaz.

                                         İmkânsızdır diye bedbin olunmaz.

                                         Ümitsizlik yoktur, benim dinimde.

Yaşamın tadını çıkarmak gerek.

Sevgiliye varmak en güzel dilek.

                 Var olmak, yok olmak, kendini bilmek.

                 Sidre-i müntehâ, işte son durak.

İnancı uğruna ölmezse insan,

Cesedi toprakta yok olur gider.

Vatanı uğruna ölürse insan,

Cennet-i Alaya uçarak gider

Haramı helâlı bilmeyen insan

Gerçekleri görmez, kör olur gider

Hakkı, adaleti savunan insan

İlahi huzura gülerek gider

Hayatın sırrını bilmeyen insan

Hüsrana uğrayıp yok olur gider

Hırs ile dünyaya bağlanan insan

Ölürken pişmanlık duyarak gider

Gönlünde iyilik olmayan insan

Kurumuş ot gibi savrulur gider

Sonuçta çareyi arayan insan

Şefaat rehberi, Muhammed yeter

Hatayı tamirde, pişmanlık yeter

Öğüt dileyene, ölüler yeter

Mal isteyen varsa, kanaat yeter

Düşünebilene, musibet yeter

Bu da yetmez ise, Cehennem yeter