Siyaset ve devlet adamı, şair ve yazar (D.
1911, Üsküdar / İstanbul - Ö. 29 Mayıs 1960, Ankara). Şiir ve hikâyelerinde
Namık Kâşif adını kullandı. Kabataş Lisesinden mezun olduktan (1930) sonra
İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesine girdi, 1936’da mezun oldu. Çin’de üç yıl
hükümet doktoru olarak çalıştı. Bir süre Adana Sıtma Savaş Müdürlüğünde görev
aldı. 1942 yılında başladığı iç hastalıkları uzmanlık eğitimini Haydarpaşa
Numune Hastanesinde tamamladı. Muğla Memleket Hastahanesi Başhekimliği görevine
tayin (1948) edildi.
1950 yılında siyasete atılarak DP’den 9., 10.,
11. dönemlerde Aydın milletvekilliği yaptı. 1954’te Dahiliye Vekilliğine
getirildi. 1955’te istifa etti. DP Meclis Grup Başkanlığına seçildi. 1956
yılında ikinci ve 1957 seçimlerinden sonra da üçüncü defa Dahiliye Vekilliğine
getirildi ve 27 Mayıs 1960 tarihine kadar bu görevde kaldı. 27 Mayıs (1960)
askeri darbesi sırasında gözaltına alındığı binanın balkonundan atlayarak
intihar etti. Şiir ve hikâyelerinin bir kısmı 1932 ve 1933 yıllarında Servet-i
Fünûn dergisinde ve elli kadar şiiri de Şair Tabipler antolojisinde
yayımlandı.
ESERLERİ:
HİKÂYE: Nur Dağı’nın Etekleri, Akar
Su, Sazlar ve Kurbağalar, Üç Eşsiz, Kağnı, Meçhul
Eser, Tevbe, Bademler Çiçekte.
ŞİİR: Şiirler.
HAKKINDA: Feyzi Halıcı / Parlamenter Şairler (1990), Türkiye Büyük
Millet Meclisi Albümü 1920-1991 (1994), TDOE – TDE Ansiklopedisi 4 (2004),
Mehmet Atilla Maraş / Şair Milletvekilleri 1 - 22. Dönem 1920-2005 (2005).
