Divan
şairi, hattat (D. ?, İstanbul - Ö. 1738). İyi bir öğrenim görerek yetişti,
Farsça ve Arapça öğrendi. Ünlü hattat Hafız Osman’dan hat (yazı) dersleri aldı.
Bir yandan çeşitli devlet görevlerinde bulunurken, öbür yandan da hattatlık
yaptı. İki defa İran’a (1697 ve 1700 ) ve bir kez de Macaristan’a (1719) elçi
olarak gitti. Dönüşünde Şıkk-ı Sânî Defterdarı (Maliye Bakanı) oldu. Hamzavî
tarikatına bağlandığı söylenen şairin eserleri tasavvuf etkisindedir.
Sahibi
olduğu iki Divan’ından birincisi, Hazret-i Peygamber’e yazdığı naatlar,
gazeller ve kasidelerden; diğeri aşk şiirlerinden oluşur. Mevlâna’nın ve Yunus
Emre’nin etkisinde görülen şiirleri, dilinin güzelliği, yalınlığı ve
söyleyişindeki rahatlığıyla usta bir lirik şair olarak dikkat çekti. Ona asıl
ününü kazandıran ise günümüze kadar okunagelen Mesnevi tercümesinde
gösterdiği başarıdır.
ESERLERİ:
Tercüme-i
Mesnevi (Kahire, 1852, Amil Çelebioğlu tar.
İstanbul, 1962), Tahmis-i Kaside-i Bürde (El-Busiri’den çeviri ve üç
dilde tahmis, 1880).
Basılmamış
ve yazma nüshaları çeşitli kütüphanelerde bulunan eserlerinden bazıları: Divan,
Hilyetü’l-Envar, Mevlid, Tevhid-i Hak, Fazilet-i Savm, Âdâbı-ı Tarikat ve
Kavâid-i Hakikat, Risale-i Hıdriyye vd.
KAYNAK:
Bursalı Mehmed Tahir / Osmanlı Müellifleri II (1972), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).