Şair ve yazar. 5 Ocak 1920, Malatya doğumlu. İlköğrenimini
İstanbul 7. İlkokul’da yaptı. İstanbul Erkek Lisesi (1941) mezunu.
İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi öğrencisi iken Yeni Sabah gazetesinde
(1941) muhabirliğe ve aynı yıllarda şiir yazmaya başladı. Yeni Sabah, Hergün
ve Dünya gazetelerinde, sonra Yataklı Vagonlar Şirketinde çalıştı. Dünya
(“Vagon Penceresinden” sütununda) ve Tercüman gazetelerinde fıkra
yazarlığı yaptı. Sanat eleştirileri yazdı ve röportajlar yaptı. Kurduğu Minnetoğlu
Kitabevini (1961) yönetti. 1962’de Minnetoğlu Dağıtım Teşkilâtını ve 1965’te
aynı adı taşıyan yayınevini kurdu. Gazeteciliğin yanında spor çalışmaları,
Halkevi yöneticiliği, tiyatro ve dergi işleri ile de uğraştı.
Şiir, yazı ve röportajları çalıştığı gazetelerden başka; Yedigün,
Her Hafta, Kaynak, Aile, Edebiyat Dünyası, Hisar, Türk Dili, Türk Düşüncesi
dergilerinde yayımlandı. Şiirlerinde önceleri hece ölçüsünü kullandı, sonra
serbest şiire yöneldi.
“Edebiyat dünyasının tanınmış romancı, şair, hikâyeci ve
ozanlarının eserlerini inceleyip ve kulaktan kulağa dolaşan atasözlerini
derleyen bir sözlük. Sözlük iki bölümden oluşuyor: Türkiye’nin her yanında
kullanılanlar ile yöresel atasözleri. Yöresel atasözlerinin büyük bir kısmı
İstanbul ağzıyla yazılı dile aktarılmış.” (Pelin Taran)
ESERLERİ:
ŞİİR: İstanbul’un Fethi (1953), Kıbrıs Destanı
(1959), Ağvan (1960), Sevgiler (şiirlerinden seçmeler, 1979).
GEZİ: Vagon Penceresinden (1959).
SÖZLÜK: Türkçe Deyimler Sözlüğü (M. Ertuğrul Saraçbaşı ile,
1980), Örnekli ve Açıklamalı Türk Atasözleri Sözlüğü (M. Ertuğrul
Saraçbaşı ile).
KAYNAK: A.R. Ergülen / Resimli Yedigün
Şairleri (1947), Hisar’dan Biyografiler
(Hisar, Ocak 1967), Yurt Ansiklopedisi (c. VIII, 1982-83), Mehmet Kaplan
/ Cumhuriyet Devri Türk Şiiri (1973), İ. Minnetoğlu / Sevgiler (1979), Atilla
Özkırımlı / Türk Edebiyatı Ansiklopedisi (c. 3, 1982), Seyit Kemal Karaalioğlu
/ Resimli Türk Edebiyatçılar Sözlüğü (2. bas. 1982), TDE Ansiklopedisi (c. 6),
Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran
Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Ahmet Kabaklı /
Türk Edebiyatı (c. 4, 2002), Pelin Taran / Örnekli ve Açıklamalı Türk
Atasözleri Sözlüğü (Virgül, Mayıs 2002), İhsan Işık /
Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi
(2. bas., 2009).
Besmeleyle uçar, alaca karanlıktan;
İlk aydınlık daha bir aydınlığa.
En yeniden, bir çığ gibi kopmuş;
Yuvarlanır en yeniye.
Düşen sarı yaprak, bir ışıktır;
Sürüklenir, yol açar, eskimişten ilk yeşile.
Dün… kimbilir ne ot, ne ağaç ya da taş;
Belki de bir kıldı keçi sırtında
Bu gün... bir insandır, bu eski hücre;
Geçmişten gelir, değişe değişe gider, en geleceğe.
Bir ışıktır bu sürüklenen yaprak;
Yol gösterir eskimişten en uzak geleceğe.
Bu masmavi kubbenin ak bulutlarına;
Gider, karışır ezan sesi
Uzak yüzyıllarda yeniden yankılanmak üzre
Bir hoş sedâdır yaşamak, uyuyup uyandıkça
(Hisar dergisi,
sayı: 74, Şubat 1970, s.9)