Bilim adamı, coğrafyacı (D. 1888,
Silistre / Bulgaristan - Ö. 1950, İstanbul). Ticaretle uğraşan Manavoğlu Hafız
Mehmet Efendi adlı bir zatın oğludur. Çocukluk hayatı Tuna kıyısındaki güzel
bir şehirde, doğayla başbaşa geçti. İlkokul ve rüştiyeyi memleketinde bitirdikten
sonra İstanbul'a gelerek 1908 yılında Galatasaray Lisesi'nden mezun oldu. 1912
yılında İsviçre'nin Lausanne Üniversitesi'nden doğa bilimleri üstüne lisans
diploması aldı. Birinci Dünya Savaşı sıralarında Türkiye'ye döndü. Çok geçmeden
1919 yılında Almanya'ya gönderildi, Berlin'de maden alanında eğitim gördü.
Eğitimini tamamlamasının ardından Trabzon Lisesi ve Darüşşafaka'da Fizik,
Kimya, Doğa Bilimleri ve Coğrafya derslerini okuttu. 1923 yılında, açılan bir
yarışmayı kazanarak Darülfünun Müderrisliğine atandı.
Kendi branşında ısrarlı çalışmalarının
sonucu, önce profesörlüğe, daha sonra Ordinaryüs Profesörlüğüne (Sıralı
profesör) yükseltildi. Bölüm başkanlığına atandı. Artık doğa bilimlerini
benimsemiş ve bazı araştırmalar yaparak, yazılar ve kitaplar kaleme almaya
başlamıştı.
Ülkemizde coğrafya eğitimine ciddi
katkılarda bulunmuş olan Prof. İbrahim Hakkı Akyol, Türkiye'de bilimsel coğrafyanın
kurucusu sayılmanın yanı sıra fizik, alanında da makaleler yayımlamıştır.
ESERLERİ:
Geyve Civarında Yılanda Heyelanı (A. Müştak ve Malik Sayar ile, 1926), İstanbul İklimi (1932), Türkiye'de
Basınç, Rüzgarlar ve Yağış Rejimi (1944), Atmosfer Sarsıntıları ve Türkiye'de Hava Tipleri. (1945), Türkiye'de Akarsu Rejimleri (1947), Genel Coğrafya (Macit Arda ile).
KAYNAK: İbrahim Alaeddin Gövsa / Türk
Meşhurları Ansiklopedisi (1946, s. 31-32), Niyazi Hüseyin Bahtiyar /
Balkanlar’da Türk Ünlüleri (İkinci Kitap, 2002, s.32-33), Prof. Dr. İbrahim
Hakkı Akyol (edebiyat.istanbul.edu.tr/, 26.8.2015), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2017).
