Nadir Nadi Abalıoğlu

İç sorunlarımız gittikçe altından kalkılamaz boyutlara doğru uzanırken uluslararası alanda bize ayakbağı olan güçleri nasıl zararsız kılacağımızı bir türlü bilemiyoruz. Bilemiyoruz değil, bunların üstesinden nasıl geleceğimizi düşünemiyoruz bile.

Türkiye bugün yalnız kalmak, daha kötüsü, giderek bilinçsizce uydulaşmak tehlikesiyle karşı karşıyadır. Tehlikeyi olanca çıplaklığı ile göremez, vakit yitirmeden gerekli önlemleri alamazsak yarın belki de iş işten geçmiş olacaktır.

Komşumuz Yunanistan’ın bize karşı başarı ile yürüttüğü uluslararası propagandayı yeterince değerlendirip harekete geçebiliyor muyuz? Harekete geçmeyi bir yana bırakalım, komşumuzun başarı ile sürdürdüğü politik savaşımın sınırlarını ölçmeyi aklımıza getiriyor muyuz?

Nedir Yunanistan’ın bize karşı uyguladığı politika: İçeride Türk düşmanlığını körükleyerek, Yunan halkını her türlü olasılıklara hazırlamak, dışarıda ise bizi saldırgan göstermek suretiyle dünya kamuoyunu aleyhimize çevirmek, böylece aramızdaki tüm sorunları Yunan çıkarları doğrultusunda çözümlemek.

Biz istediğimiz kadar barıştan, uluslararası antlaşmalardan, haktan, hakkaniyetten söz edelim, sesimizi hiçbir yere ulaştıramazsak ne elde ederiz? Üstelik aramızdaki kimi ağızlarda güm güm patlayan çağdışı cengâverlik türkülerinin daha kıstığı bizim sesimize kim kulak verir?

Komşumuz ise iktidarı ve muhalefeti ile uyumlu bir davranış içindedir. Aşırı sağdan, aşırı sola değin tüm Yunan basını Türkiye’ye karşı tek cephe halinde birleşmiştir.

1974 Kıbrıs Harekâtının ne maksatla yapıldığı ustalıkla dünya kamuoyuna unutturulmuştur. Bunda Washington’daki Yunan lobisinin olduğu kadar uluslararası başlıca haber ajanslarında söz sahibi bulunan Yunan asıllı yöneticilerin de rolü büyük olmuştur. Ayrıca bizim Selametçilerin olumsuz etkisini de unutmayalım. Barış Harekatı dediğimiz Kıbrıs çıkarması, orada yaşayan soydaşlarımızın uluslararası antlaşmalardan doğan haklarını savunmak, adanın bir darbe ile Yunanistan’a katılmasını önlemek amaciyle gerçekleştirilmişti. Oysa Ecevit hükümetinin ortağı bulunan Milli Selamet Partisi adayı tümden fethetmedi diye CHP’ye eleştiriler yağdırmış, böylece Enosiscilere dolaylı yoldan değeri ölçülemez bir silah sağlamıştı.

Şimdi hiçbir önerimizi kabul etmiyorlar. İki toplumlu federasyona hayır diyorlar. Maraş bölgesinin tümü Rumlara verilsin istiyorlar, adada serbest dolaşım ve yerleşim olanaklarının sağlanması gereğini savunuyorlar, hepsinden önce de soydaşlarımızı yeni saldırılara karşı korumakla görevli askerlerimizi geri çekmemizi öneriyorlar. Asıl maksatları 1974 Barış Harekatı ile elde etmeye çalıştığımız hakça bir düzeni geçersiz kılmak, Kıbrıs’ta Samson darbesinden önceki durumu hortlatmaktır. Bunu başarmadıkça herhangi bir anlaşmaya yanaşacaklarını ummak bizce çocukluk olur.

Son görüşmemizde Başbakan Ecevit’e şöyle demiştim: Yunanistan’la başbaşa kalırsak aramızdaki bütün sorunları çözebiliriz, iyi komşuluk ilişkileri içinde kardeş gibi geçinebiliriz. Ama Yunanistan, sırtını bir büyük devlete dayar da karşımıza çıkarsa, tarihte görüldüğü gibi bizim için her zaman büyük tehlikedir.

Bugün bu tehlikeyi yadsıma olanağı var mı? Amerika Birleşik Devletleri Ortadoğu’daki iki şımarık çocuğundan biri olan Yunanistan’ın arkasına geçmiş, bize açıkça baskı yapmaktadır. Kendimizi boşu boşuna avutacak yerde, gerçeği olduğu gibi görüp ona göre gereğini düşünelim.

Ama bugünkü parlamento aritmetiği elvermiyor, diyeceksiniz. Parlamento aritmetiği elvermiyorsa, ulusal bilincimizi de ekmek peynirle mi yedik?

Yakın tarihimizi böylesine unutmaya, kendi kendimize bu denli yabancılaşmaya hakkımız var mı?

                                                            (Cumhuriyet , 30 Haziran 1979)