Romancı. 8 Şubat 1944, Çorum doğumlu. İstanbul
Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitirdi. Bir süre avukat olarak çalıştı. Sonra
noterlik yaptı. Hukuk konularıyla ilgili birçok makale yazdı. Otuz yıllık
noterlikten sonra Ankara 20. Noteri iken emekli oldu (2004). Emekli olduktan
sonra İzmir’e yerleşti.
İlk romanında 1960’lı yıllarda bireyin iç
çelişkilerinin hayata yansıyışını, topluma eklemlenme çabasını; ikinci
romanında yurt özlemi ve kendini topluma yabancı gören insanın psikolojisini anlattı.
Üçüncü romanı Ağır Ceza’da insanımızın, sistemimizin delikanlı,
külhanbeyi bir karakterle sorgulaması yapılıyor. Her üç romanda da kullanmayı
başardığı yalın ve akıcı dil ile oluşturduğu yer yer ironik, yer yer mizahi
üslup dikkat çekiyor.
“İronik bir bakış, söz konusu gözlemcilikle
birleşip sıra dışı bir anlatımı oluşturuyordu. Betimlemeler, anlatılan ortama
gerçeklik (sahihlik) kazandıran bir yetkinlikteydi; romana değil de,
başkalarının yaşadığı ilginç bir hayata giriveriyordu okur. Bu ilginç hayatın
içinde yoksulluklar, yoksunluklar vardı ama, öne geçen ironi, belli belirsiz bir
hoşgörü havasıyla buluşup yaşama sevincine dönüşebiliyordu.” (Burhan Günel)
“Destanoğlu, kurmacadan hayali anlatımlardan
yana değil. O, klasik yazarlar gibi kalemini adeta bir kamera gibi etrafına
tutmuş, görüntülediklerini de sözcüklerle okura anlatmak yolunu seçmiştir.
Buradan yola çıkarak onun ger çekçi bir yazar olduğunu söyleyebiliriz.” (Tacim Çiçek)
ESERLERİ (Roman):
Umudun Bittiği Yer (2000), Yusi (2004), Ağır Ceza
(2006).
HAKKINDA: Burhan Günel / Günlerden (Damar,
Temmuz 2004), Tacim Çiçek (Damar, Haziran 2005).
