Gazeteci-yazar
(D. 9 Ağustos 1929, İstanbul - Ö. 1 Şubat 1979, İstanbul). İlköğrenimini Galatasaray
Lisesi’nde tamamladı (1948). İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde
başladığı yüksek öğrenimini yarım bıraktı. Muhabir ve sekreter olarak Yeni Sabah (1948-49), Yeni
İstanbul (1949-50), yazı işleri müdürü olarak İstanbul Ekspres
(1950-53) ile çeşitli kademelerinde görev alıp en uzun süreyle çalıştığı Milliyet
gazetesinde (1954-79) genel yayın müdürü ve başyazar olarak çalıştı. Milliyet
gazetesindeki başyazıları kadar röportajlarıyla da tanındı. Milliyet
Sanat dergisi ve Hey dergisinin çıkışını sağladı.
Abdi İpekçi,
Türkiye'de çok partili rejimin yerleşip kökleşmesi için çaba gösterdi.
Toplumsal kutuplaşmaların uzlaşılarak aşılabileceğini savunan İpekçi, yazılarında
demokratik hak ve özgürlüklerin özünün korunması gerektiğini vurguladı.
Basının önde gelen isimlerinden olan İpekçi, Türkiye Basın Enstitüsü
Başkanlığı (1972), Uluslararası Basın Enstitüsü Yönetim Kurulu üyeliğinde
bulundu. 1 Şubat 1979’da Mehmet Ali Ağca adlı bir terörist tarafından vurularak
öldürüldü. Ancak ölüm emrini kimin verdiği sorusu aradan geçen uzun yıllara rağmen
cevapsız kaldı. Ölümünden sonra adına Abdi İpekçi Dostluk ve Barış Ödülü
düzenlendi. Adı, İstanbul’da öldürüldüğü sokağa ve bazı spor salonlarına
verildi.
ESERLERİ:
Afrika (1955), İhtilalin İç yüzü
(Ö. Sami Coşar’la birlikte, 1965), İnönü Atatürk’ü Anlatıyor (1968), Liderler
Diyor ki (1969), Dünyanın Dört Bucağından (1971), Sadun Tanju /
Eski Dostlar (Ara Güler’in fotoğraflarıyla, 2002).
KAYNAKÇA: Türkiye
Ansiklopedisi (c.3, s.1078, 1974), Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi (c.1,
s.209, 1983), Büyük Larousse (c. 9, s. 5734, 1986), Ana Britannica (c. 11, s.
598, 1987),
Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Ülkü Tamer /
Yaşamak Hatırlamaktır (2002), İhsan Işık / Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür
Adamları Ansiklopedisi (2006).
