Eğitimci, yazar (D. 1874, Mecidiye / Dobruca –
Ö. 25 Ocak 1977, Heybeliada / İstanbul). Kırım göçmeni bir aileye mensuptur.
İstanbul’da mahalle mektebinden sonra Tophane Fevziye Rüştiyesini (ortaokul)
bitirdi. 1885’te girdiği Mekteb-i Bahriye-i Şâhânenin (Deniz Harp Okulu) makine
bölümünden 1891’de mezun oldu. Bu okulda muvazzaf subay iken istifaya
zorlandığı için görevinden ayrıldı. İstifasından bir müddet sonra aynı okulda
sivil olarak matematik ve edebiyat dersleri öğretmenliği yapmak üzere
görevlendirildi. 1945 yılında emekliye ayrıldı.
Heybeliada Bahriye Mektebinde Necip Fazıl
Kısakürek’in edebiyat öğretmenliğini yaptı ve onu tasavvufa ilk yönlendirenler
arasında yer aldı. Bu okuldaki törenlere yıllarca “En Eski Bahriyeli” olarak
katıldı ve yüz dört yaşında öldü. İlk yazısı on yedi yaşında iken Mîrsad’da
çıkan bir tercümedir. Aynı dergide bir şiir yarışmasında dördüncü oldu. Maarif’te,
Resimli Gazete’de yazıları yer aldı.
ESERLERİ:
Mekteb Terbiyesi (1914), İngilizceden Tercüme Numûneleri
(1916), Çocukların Şiir Defteri (1917), Fuzûlî Hakkında Bir İki Söz
(1922), Terbiye İşi (1940).
KAYNAK: Necip Fazıl Kısakürek / Kafa Kâğıdı
(1985), Hakkı Tarık Us / Elli yıl Mecmuası (tsz., s. 62-63), “Ağralı, Sedat”
(Büyük Larousse, 1986), Yusuf Turan Günaydın / “İbrahim Aşkî ve Necip Fazıl”
(Hece - Necip Fazıl Kısakürek Özel Sayısı, sayı: 97, Ocak 2005), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
