Mehmed Süreyya (Şeyh Baba)

Tasavvufçu, yazar (D. 1864, Kasımpaşa / İstanbul – Ö. 28 Nisan 1924, İstanbul). Son dönem Bektaşî şeyhlerindendir. Müncî adıyla da tanındı. Kasımpaşa Osman Haşimî dergâhının son şeyhidir. Mahkeme-i Temyiz Ceza Dairesi Mümeyyizlerinden Abdullah Saffet Beyin oğludur.

          İdadi ve Yüksek Tahsilini Mekteb-i Mülkiye’de yapıp 1894 de Mülkiye’yi bitirdi. Mezuniyetini müteakip sırasıyla 1896 de Maarif Nezareti Encümen-i Teftiş ve Muayene Kitap Muayene Memurluğuna; 1897 de ilaveten Mektep-i mülkiye Ermenice Muallim Vekilliğine ve Vefa İdadisi Ermenice Muallimliğine; 1901 de Mercan İdadisi Kermenice Muallimliğine; 1907 de Encümen-i teftiş ve Muayene Zalığına; 1908 de Mekatib-i Umumiye Müfettişliğine; 1909’ da Mekatip-i Hususiye Müfettişliğine; 1912’de Maarif Nezareti Umumi Müfettişliğine getirildi. 1921 ‘ de Hüseyin Nazım Beyden acılan Mülkiye Müdürlüğüne tayin Edilip bu vazifede üç yıl kaldı. 28 Nisan 1924’te müdürlük vazifesi uhdesinde iken İstanbul’da Rahmanın rahmetine kavuştu.

Tasavvufî eğitimini Bektaşî babalarından Nuri Baba ve Ali Nutkî Baba’dan aldı. Az sayıda şiir yazdı. Bektaşîlikle ilgili iki eseri Ahmet Gürtaş tarafından bir arada basıldı (1995).

ESERLERİ:

Tarîkat-ı Aliye-i Bektaşiyye (1922), Bektaşîlik ve Bektaşîler (1923).

KAYNAKÇA: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009), Mehmet Süreyya Bey - Akademik Geçmişi (politics.ankara.edu.tr, erişim 12.06.2017).