Şair, devlet adamı (D. 3 Ocak 1841 – Ö. 28 Haziran 1914, Erenköy /
İstanbul). İlköğrenimini büyükbabası Hafız Mehmed Efendi’den aldı ve hafız
oldu. Babasıyla İstanbul’a giderek Beyazıt Rüştiye (ortaokul) ve Askerî İdadî
(lise)’yi bitirdikten sonra Harbiye Mektebine girdi. Buradan Kasım 1867’de
kurmay yüzbaşı olarak mezun oldu. Erzurum, Erzincan, Diyarbakır, Dersim
Tunceli), Ardahan, Akka, Alasonya gibi bölgelerde askerî görevlerde bulundu.
Harbiye Nezaretinde (Savunma Bakanlığı) inşaat dairesine atandı. 1909’da
emekliye ayrıldı.
ESERLERİ:
MANZUM ÇEVİRİ: Yusuf ve Zeliha (Câmî’den), Gonce-i
Butsan (Şeyh Sadî’den), Nân u Helva (Bahâeddin-i Âmilî’den), Nân
u Peynir (Âmilî’den), Hikâyât-ı Hâce Nasreddin (Arapça Nasreddin
Hoca fıkralarının çevirisi, 1861).
SÖZLÜK: Kâmûs-ı Fârisî.
KAYNAK: İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son
Asır Türk Şairleri (c. II, 2000), İhsan Işık /
Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi
(2. bas., 2009).