Mediha Ülker Anbarcıoğlu

Akademisyen, Türk Dili ve Edebiyatı profesörü, araştırmacı yazar (D. 25 Şubat 1923, Sivas – Ö. 3 Haziran 2012, Ankara). İlk ve ortaöğrenimini sırasıyla Fevzi Paşa ilkokulu, Sivas Ortaokulu ve Sivas Lisesinde tamamladı. Ankara Üniversitesi DTCF Klâsik Şark Dilleri ve Türk Dili ve Edebiyatı Bölümleri (1945) mezunu. “Enverî Divanının Edisyon Kritiği” (1946-49) ile doktorasını tamamladı. 1949 Mayısında Tahran Üniversitesinin verdiği bir burs ile iki yıl İran’da kaldı. 1951’de yurda dönünce Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Klâsik Şarkî Dilleri Kürsüsüne asistan olarak atandı. 1954’te İngiltere’de Londra Üniversitesi Şark Dilleri Okulunda ve British Museum’da araştırma ve in­celeme yaptı. “Çağdaş İran Edebiyatında  Nazım” (1955) konulu tezi ile Klâsik Şark Dilleri Kürsü­sünde Fars dili ve edebiyatı doçenti oldu. Sorbonne’da  (1957-59) çalışma alanıyla ilgili araş­tırmalar yaptı.

1959’da Societe Asiatique’e üye seçildi. 1962’de “Mevlânâ ve Çevresi” konulu çalışmasıyla profesörlüğe atandı. Klasik Şark Dil­leri Kürsüsü başkanlığı, Doğu Dilleri ve Edebiyatları Enstitüsü müdürlüğü, 1983’ten sonra Doğu dilleri ve edebiyatları bölüm başkanlığı, DTCF dekan yardımcılığı (1973-74), Yönetim Kurulu üyeliği, Senato üyeliği görevlerinde bulundu. Aynı zamanda Kon­ya Selçuk Üniversitesinde kuruluşundan 1979 yılına kadar öğretim görevlisi olarak çalıştı, yönetim kurulu ve senato üyeliği yaptı. Dört ay kadar İngiltere’de, British Museum’da (1965-1966) araştırmalar yaptı.

1984’te Türk Dil Kurumu Bilim Kurulu aslî üyeli­ğine, Eylül 1985’te ise Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi dekan­lığına seçildi. 1990 yılında emekli olduktan sonra 1995 yılına kadar DTCF’deki lisans üstü ve dok­tora derslerini sözleşmeli olarak yürüttü.

Anbarcıoğlu, 1951 yılından itibaren hem yurtiçinde hem Pakistan, Afganistan, İran’da pek çok kongre ve seminere bildiriyle katıldı. Makaleleri Belleten, Doğu Dilleri Dergisi, Erdem, Image ve Tercüme dergilerinde yayımlandı.

ESERLERİ (İnceleme-Yayıma Hazırlama):

Maarif-i Sultan Veled (1949), Fihi Mâfih (Mevlânâ Celâleddin-i Rûmî‘den, 1955), Saâdetnâme Mesnevisi (Nâsır-ı Hüsrev‘den, 1958), İtikadnâme (Abdurrahman Câmî‘den, 1968) Mihr ü Mah Kıssası (Assar-ı Tebrizî‘den, 1971).

KAYNAKÇA: TDOE – TDE Ansiklopedisi 1 (2002), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, 2007), Meliha Ülker Tarıkahya Anbarcıoğlu kitapları (1000kitap.com, 25.02.2020).