Devlet adamı, şair ve yazar (D. 1824, Erzurum
- Ö. 1872, Kastamonu). Özel öğrenim görerek yetişti. Divan Kaleminde memurluk,
Trabzon Valisi Halil Rıfat Paşa’nın yanında mektupçuluk, Sadaret Kaleminde
memurluk, Berlin’de sefaret kâtipliği yaptı. Bir süre de Tercüme Odası ve
Muhasebat-ı Maliyede çalışıp çeşitli yerlerin kaymakamlığında bulunduktan sonra
Paşa rütbesiyle Halep mutasarrıflığına getirildi (1886). Kastamonu valisi iken
emekliye ayrıldı.
Edebiyat dünyasında tanınması Fransızcadan
yaptığı şiir çevirileriyle oldu. Mecmu-i Fünûn, Hakayık-ul Vekayi gazetelerinde
çıkan yazılarıyla Tanzimat nesrinin başarılı temsilcilerinden sayıldı. Victor
Hugo’dan çevirdiği Tıfl-ı Naim (Uyuyan Çocuk) çeviri şiiri, Şinasi’nin
İstanbul Sokaklarının Tenvir ve Tathiri yazısına cevap olarak kaleme
aldığı Av’ave (1865) başlıklı yergi yazısı, nüfus sorunu ile ilgili İtlah’ül-Efkâr
fi Akd’il-Ebkâr (1869) gibi makaleleriyle ünlüdür.
KAYNAK: Yurt Ansiklopedisi (c. IV, 1982).