Eczacı, öğretim üyesi, yazar (D. 17 Haziran 1937, Diyarbakır - Ö. 29 Ekim 2011, İstanbul). İşletmeci ve ekonomist Aysel Gül, inşaat mühendisi İbrahim Değer ile jinekolog Dr. Mebruke Yılmaz kardeşleridir. Süleyman Nazif İlkokulu ile Ziya Gökâlp Lisesinde okudu. Ailesi çocuklarının yüksek öğrenim görmelerini sağlamak için İstanbul’a taşındılar. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Eczacılık Yüksek Okulundan 1962 yılında mezun oldu. Değişik alanlara ilgi duyduğundan, eczacılık öğrenimi sırasında devam ettiği İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Gazetecilik Enstitüsü’nü de 1960 yılında bitirmişti. 1964 yılına kadar Doğu İlaç Fabrikası’nda, 1964-68 yılları arasında ise Cerrahpaşa Hastanesi Eczanesi’nde çalıştı, 1968 yılında Bayrampaşa’da kendi eczanesini açarak 1974 yılına kadar serbest eczacı olarak çalıştı. 1974 yılında Bayrampaşa-Maltepe SSK Dispanserine baş eczacı olarak atandı. Buradaki görevini 1990 yılına kadar sürdürdü.
Mebrure Değer, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Deontoloji Anabilim Dalında, l985 yılında hazırladığı “Diyarbakır yöresi halk ilaçları ve tedavi yöntemleri” adlı tezle yüksek lisans öğrenimini tamamladı. Hazırladığı “İstanbul’un Şifalı Suları” tezi ile de l988 yılında doktorasını tamamladı. Çalıştığı Bayrampaşa-Maltepe SSK Dispanseri’nden 1990 yılında ayrılarak İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Deontoloji ve Tıp Tarihi Anabilim Dalı’na öğretim görevlisi olarak atandı. l992-93 yıllarında Washington D.C. Georgetown Üniversitesi Kennedy Etik Enstitüsü’nde konuk araştırmacı olarak bulundu. Aynı üniversitenin Etik Enstitüsü’ne de devam ederek tıp etiği konusunda bilgi ve görgüsünü çoğalttı. l993 yılında doçent, 1999 yılında profesör oldu. Haziran 2004 yılında ise emekliye ayrıldı.
Prof. Dr. Mebrure Değer, gençliğinde atletizm ve yüzme hakemliği kurslarına katılmış, 1979-81-82 yıllarında Asya-Avrupa Maratonu’nu yönetmişti. Aynı yıllarda yüzme hakemliğine de devam etmiş, son yıllarında konservatuarda müzik eğitimi almaya başlamıştı. Gezilere çıkmak onun için bir tutkuydu. Halk kültürüne önem verir, folklorun halka ait yaşayan bir unsur olduğunu dile getirirdi. Diyarbakır’ın mutfak kültürünün zenginliğini “Annemin Diyarbakır Yemekleri” adıyla kitaplaştırdı. Bu eser sadece bir yemek kitabı olmayıp, Diyarbakır’ın kültür zenginlikleri ile birlikte zengin bitki örtüsü ve tıbbi folklorunu da anlatan bir çalışmadır. “İstanbul’un Şifalı Suları”nı çalışırken, araştırdığı suların folklorik yönü ile birlikte kimyasal analizlerini de yaptırarak tıbbi olarak inceledi ve değerli bir eser ortaya çıkardı. Çoğunluğu mesleki dergilerde olmak üzere 60 kadar araştırma-inceleme makalesi yayımlandı. Bilimsel toplantılarda 50 kadar bildiri sundu… İstanbul’da öldü ve Kozlu Mezarlığı’nda toprağa verildi. İngilizce, Fransızca, Arapça ve Osmanlıca biliyordu.
ESERLERİ:
Diyarbakır Folklorunda Halk Hekimliği (Ankara l992), Dr. Hüseyin Hüsnü Bey’in Not Defterinden Trablusgarp Savaşı (İstanbul 1998), Lectures on Medical Ethics (İstanbul: 1999), Tıbbi Deontoloji Konuları (İstanbul 2000), Eczacılık Etiği Ders Notları (Ş. Görkey, G. Sert ile, İstanbul: Mayıs 2002), Tıp Etiği ve Tıp Deontolojisi Ders Notları (İstanbul, Mayıs 2004), Annemin Diyarbakır Yemekleri: Güneydoğu’dan 100 Yıl Önceki Lezzet (İstanbul 2009), İstanbul'un Şifalı Suları (İstanbul Büyükşehir Belediyesi Yayınları, İstanbul 2010).
HAKKINDA:
Yurt Ansiklopedisi (Fasikül 2, 1982), Mebrure
Değer / Diyarbakır Yöresi Halk İlaçları ve Tedavi Yöntemleri (1985),
Nezihe Araz / Türk Yemek Töresi (İkinci Milletlerarası Yemek Kongresi 310,
1988), Şevket Beysanoğlu / Diyarbakırlı Fikir ve Sanat Adamları (c. 4, 2003), İhsan Işık /
TEKAA (2006), Prof. Dr. Zuhal Özaydın / İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp
Fakültesi Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı (Konuşma, 9 Aralık 2011), İhsan Işık / Diyarbakır
Ansiklopedisi (2013).
