Şair (D. 1912, Girhojan
köyü / Baksan bölgesi [şimdiki Tırnıauz şehri] - Ö. 1974, Nalçik). Nalçik’te
öğrenim gördüğü pedagoji okulunu bitirdikten (1934) sonra öğretmen olarak
çalıştı. 1943’te Sovyet ordusu saflarında Alman Nazi birliklerine karşı savaşan
Otarov, ağır yaralanarak bir bacağını kaybetti. Savaşın zor şartlarında da şiir
yazmayı ihmal etmedi. Savaş şiirlerinde güçlü bir lirizm vardır.
1944’te haksızlığa maruz
kalan Balkar halkıyla birlikte Stalin rejimi tarafından Orta Asya’ya sürüldü.
Bu haksızlıkları anlatarak bizzat Stalin’e mektup yazma cesaretini gösterdi.
1956’dan sonra Kırgızistan’dan yurduna döndü. Şiir kitapları Balkarca ve Rusya,
Nalçik’te ve Moskova’da yayımlandı. 1938-41 yıllarında Kabardin-Balkar Yazarlar
Birliği Başkanlık görevinde bulundu. Kabardin - Balkar Cumhuriyeti Devlet
sanatçısı unvanı sahibiydi.
ESERLERİ:
Nazmula bla Jırla (1938, Şiirler ve
Şarkılar), Jolla (1956, Frunze; Yollar), Sağışla (1958,
Düşünceler), Dorogi (1959, Moskova, Rusça; Yollar), Zamanı Auazı
(1990, Nalçik, Balkarca; Zamanın Sesi).
KAYNAK: Kanşaubiy Miziev / Balkar Şiiri Antolojisi
(2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür
Adamları Ansiklopedisi (2. bas. 2009).
