Mutasavvıf, şair (D. 15
Ağustos 1895, Tarsus – Ö. 8 Mart 1981, İzmir). Asıl adı Abdülaziz Sami.
Şiirlerinde “Kenzî” mahlâsını kullandı. On yedi yaşında tasavvuf çevreleriyle
tanıştı. Önce Diyarbekirlizâde Ali Efendi Rufâî Tekkesine, daha sonra Mısrî
Abdüsselâm’ın Kadirî Tekkesine devam etti. 1912 yılında Develizâde Hafız Halil
Efendi’ye intisap etti. Bu zatın terbiyesinde iken memuriyet hayatına başladı.
Mersin Adliyesinde zabıt kâtipliği yaparken Birinci Dünya Savaşı çıktı ve
askere alındı. Savaşta gösterdiği yararlıklar nedeniyle madalya aldı. Askerlik
dönüşü Mersin Postanesinde ve Mersin Gümrük Rüsûmat Başmüdürlüğünde bir süre
çalıştıktan sonra istifa etti. Hacca gitmek üzere yaya olarak yolculuğa çıktı.
Fakat o sırada Arabistan’da Vahhabî isyanı başladığından yolculuğunu tamamlayamadı.
1926 yılında Adana’ya taşındı. Develioğlu Halil Efendi’nin Tarsus’un Namrun
yaylasında ölümünden sonra bu bölgeden taşındı. Önce Trabzon’a, sonra İzmir’e
yerleşti. Burada ölümüne kadar sohbet, irşat (Hak yolunu gösterme) ve çeşitli
işlerle uğraştı. Şiirleri Kenzî Dîvanı adı altında Saim Öztan, Seyhun
Besin, Aziz Şenol Filiz ve İsmail Güleç tarafından yayına hazırlanarak basıldı.
Düşel’den Derdine Yoktur Kararım Yâ
Resûlâllah, Derdimin Dermanı Sensin Yâ Muhammed, Mefâtih-ül Hüdâ Oldu Hilâlin
Yâ Resûlâllah adlı şiirleri,
Manisalı Hasan Efendi, İbrahim Ağa adlı besteciler tarafından TSM formunun
çeşitli makamlarında bestelendi.
HAKKINDA: M. Zeki. Kurnuç / Erzurum ve Türk Mûsikisi
(2005).