Şair, gazeteci (D. 1925, Siverek / Şanlıurfa - Ö. 15
Aralık 2002, Akçay / Balıkesir). Tam adı Kenan Harunoğlu. Eski soyadı Soran.
Çocukluğu ve orta öğrenim yılları Anadolu’da geçti. Aralarında Ankara
Üniversitesi Hukuk Fakültesi olmak üzere birçok okulda okudu. 1950 yılından
itibaren gazetecilik hayatına girdi. Meclis muhabirliğinden emekliye ayrılarak
Ankara’ya yerleşti. 1941’de Afyon Lisesinde öğrenciyken yazmaya başladığı
şiirlerini Servetifünun,Uyanış, Varlık, Yücel, Gün, Yirminci Asır gibi
dergilerle antolojilerde yayımladı. Bu şiirlerinde Nâzım Hikmet ve 1940 Kuşağı
şairlerinin belirgin etkileri görüldü. Dörtyolağzı (1972) adlı bir şiir
kitabı vardır.
“Kenan Harun’un şiirlerini çok severdim. Birdenbire
ortadan kaybolan bu sanatçıda gerçek bir şiir yeteneği vardı. Sürdürseydi, bugün önemli ustalardan biri olabilirdi.” (Cemal Süreya)
KAYNAKÇA: TBE Ansiklopedisi (2001), Ahmet Miskioğlu /
Kenan Harun ‘dan Birkaç Şiir (Türk Dili Dergisi, Mayıs - Haziran 2003), Atilla
Aşut / 2002 Yılında Kaybettiğimiz Gazeteci Yazar ve Yayıncılar (Çağdaş
gazetesi, sayı: 54, Haziran 2003),
Bir uyku
mahmurluğu var halimizde;
Seneleri asırlara devrettik.
Bekledik günlerce giden gemileri;
Ufuklarca karanlık, ufuklarca sessizlik.
Sularda olgun ve saf günlerin aksi,
Özlenen ümitler çok uzaklarda kalmış.
Ve sebepsiz sancıların kıvrandığı,
Yorgun tahayyülümde ikinci uyanış.
Sen, yolculuklar ve bu nefis akşam;
Esmer ufuklarımızda bu mahzun sabah.
Ve bekaret kokan havamızda bahar,
Bir iman ürperişinde sütunlar...