Mutasavvıf, yazar (D. 1903, İstanbul – Ö.
1979, İstanbul). Son devir mutasavvıflarındandır. Şiir kitabında “Uşşakî”
mahlasını kullandı. Fatih dersiâmlarından (İslâmi bilimler konusunda ders veren
hoca), mesnevîhan Süleymaniye Kütüphanesi
eski müdürü ve tarîk-i uşşakî meşayihinden (şeyhler) Mehmet Hazmî Tura
(1880-1961) Efendi’nin öğrencisidir. Tasavvuf konularında kaleme alıp bazı
gazetelerde yayımladığı yazıları daha sonra kitaplaştırıldı. M. Nusret Tura,
uzun yıllar Deniz Yollarının İstanbul-Bebek iskelesinde gişe memurluğu, bir
süre de kütüphane müdürlüğü yaptı. Dostlarıyla gönül sohbetlerine katıldı.
Eserleri Mahmut Erol Kılıç tarafından yeniden yayımlandı.
ESERLERİ:
ŞİİR: Karagün Dostuyum / Hamdım Piştim
Yanıyorum (ilk iki eseriyle birlikte, 1963).
TASAVVUF: Vecizeler, Mektuplar (1995), O’nun
Güzel İsimleri (Esma-i İlahiye, 1995), Gönül ve Aşk (2. bas.
2004), Mektuplar. Aşk Yolu (Râh-ı Aşk, 2. bas. 2004).
KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye
Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).