Eğitimci-yazar (D. 1901, Niğde – Ö. 5 Aralık 1953, Niğde). Hüseyin
Naili Kubalı, anne tarafından yakın akrabasıydı. İlk ve orta öğrenimini
Niğde’de tamamladıktan sonra Adana Erkek Lisesini bitirdi. Yüksek öğrenimini
1924’te gittiği Paris’te Sorbonne Üniversitesi Pedagoji Bölümünde burslu
öğrenci olarak okudu. Mezuniyetinin (1928) ardından yurda döndüğünde İstanbul
Muallim Mektebi ve Erzurum Lisesinde öğretmen (müdür muavini) ardından Adana
Erkek Öğretmen Okulunda müdür olarak görev yaptı. Daha sonra İstanbul
Pertevniyal Lisesi, Niğde Lisesi yöneticiliklerinde bulundu. Niğde Mezarlığında
toprağa verilmiştir. Evli ve üç çocuk babasıydı. Hakkında kızı Seyhan Ecer, Bir Eğitim Sevdalısı - Mehmet Naci Ecer
adlı bir monografik roman yazmıştır (2009).
Nurullah Ataç, Burhan Toprak, Suut Kemal Yetkin, Yunus Kâzım Köni,
Namdar Rahmi Karatay, Cemil Sena, Reşat Ekrem Koçu gibi dönemin ünlü
yazarlarıyla yakın dostlukları bulunan Mehmet Naci Ecer, yazı hayatına şiirle
başlamış; Görüşler, Çığır gibi halkevleri dergilerinde felsefe ve eğitim
üzerine pek çok yazısı yayımlanmış, Fransızcadan Türkçeye çeviriler yapmıştır.
ESERLERİ:
EĞİTİM: Pedagojide Test Usulü, Anormal Çocuk.
ÇEVİRİ: Karıncaların Hayatı (Maurice Maeterlinck’ten), İnsan
(Fr. Paulhan’dan, 1936), Gobino (Comte de Gobineau’dan, 1940), Ahlâkın
Ahlâksızlığı (Fr. Paulhan’dan, 1946).
KAYNAK: İsmail Özmel / Dünden Bugüne Niğdeli Şair ve Yazarlar
(1990), Seyhan Ecer / Bir Eğitim Sevdalısı - Mehmet Naci Ecer (2009).
