Mutasavvıf (D. 1435, Gölmarmara / Akhisar / Manisa – Ö. 1505, Manisa). Halvetî-Uşşâkî şeyhlerinden olup Halvetîliğin Ahmediye kolunun kurucusudur. Müsbet ve tasavvufî eğitimini Uşak’ta Alâeddîn-i Uşşâkî’den aldı. İcazet (yeterlilik) aldıktan somnra Manisa’ya gönderilerek vaaz ve irşatla (Hak yolunu gösterme) meşgul oldu. Alâeddîn-i Uşşâkî’nin ölümünden sonra yerine geçti. Mezarı Manisa’dadır.
ESERLERİ:
Câmiü’l-Esrâr, Mukaddimetü’s-Sâliha, Keşfü’l-Esrâr, Ravzatü’l-Vâsılîn,
İrfânü’l-Maârif, Hurde-i Tarîkat, Risâletü’l-Hüdâ, Etvarnâme-i Seb’a,
Tabakâtü’l-Evliyâ (2 cilt), Risâle-i
Makâlât-ı Şeyh Muhyiddîn-i Arabî, Ahvâelüt’l-Ebrâr, Bahreyni’l-Aşk, Silsile-i
Ehl-i Tarîkat (yay. haz. Ahmet Ögke, 2001), Risâle-i Tevhîd (yay. haz.
Muhsine Börekçi, 2003).
KAYNAK: Bursalı Mehmed Tahir / Osmanlı Müellifleri I (1972), Ahmet
Ögke / Ahmed Şemseddîn-i Marmaravî - Hayatı, Eserleri, Görüşleri (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).