Şair ve yazar (D. 1833, Florina - Ö. 1939,
İstanbul). Tam adı Mehmet Nazım Özgünay. İstanbul’da hukuk öğrenimi gördü.
Dahiliye Nezaretinde (İçişleri Bakanlığında) memurluk, Emniyet-i Umumiye Şube
Müdürlüğü Polis Mecmuası müdürlüğü, Emniyet-i Umumi-ye Neşriyat Şube
Müdürlüğü yaptı. Avukat olarak İstanbul Barosuna kaydını “kafa yorgunluğu”nu
ileri sürerek reddetti.
Dil ve teknik yönünden düzgün şiirler yazmışsa
da asıl ününü kendisiyle alay edilmesine yol açan kendini aşırı beğenme
saplantısından kazandı. Son yıllarında kendini “Şiir Kralı” ilan eden Florinalı
Nazım, geçiminden keserek gazetelerin reklâm sütunlarında manzumeler ve kendini
öven yazılar bastırdı (İbrahim Alaattin Gövsa). Şiir kitabı yayımlamamış
olmasına karşılık kendini öven on iki broşür çıkarmıştır.
ESERLERİ:
Sünbülistân-ı Mûsıkî, Zafer Terâneleri,
Terennümler, Teellümler, Nef’î ve Fikret’in Büyük Ruhlarına, Yâdigâr-ı Fikret,
Hâtırat-ı Meşâhir, Ziya Gök Alp’in Tabutu Huzurunda, Cumhuriyet Marşları,
Türk’ün Büyük Zaferi, Şair-i Azamımızı Tebcil, Ebediyet Yolunda Bir Hitabe,
Türk Şiir Krallığı Neden ve Nasıl Doğmuştur, Zeyl-i Makber, Manzum Dil Kılavuzu.
HAKKINDA: İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son
Asır Türk Şairleri (c. III, 2000), Mehmet Nuri Yardım / Edebiyatımızın
Güleryüzü (2002).
