İslâm bilgini (D. 1864, Safranbolu – Ö. 20
Nisan 1943, İstanbul). Gümüşhaneli Dergâhı şeyhlerinden Safranbolulu İsmail
Necatî Efendi’nin oğludur. İlk ve ortaöğrenimini Safranbolu’da tamamlayarak
babasıyla birlikte İstanbul’a gitti. Hafızlığını ikmal ettikten sonra babasının
cami derslerine devam etti. 1894’te ondan icazet (yeterlilik) aldı. On yıl daha
çalışarak ilmiye sınavını kazandı ve dersiâm (camilerde ders veren hoca) oldu.
1902’de Bayezid dersiâmlığına, 1915’te Süleymaniye Medresesi İslâm hukuku
profesörlüğüne, 1916’da Huzur Dersleri muhataplığına ve 1919’da
Dârü’l-Hilâfeti’l-Aliyye Medresesi 2. Kısım Umum Müdürlüğüne atandı.
Ülgener’in 1902’den itibaren bu görevlerine
ek olarak Medresetü’l-Vâizîn, Medresetü’l-Mütehassisîn, Vefa, Mercan liseleri,
İstanbul İdadîsi, Galatasaray Sultanîsi, Dârülfünun (Üniversite) İlâhiyat ve
Hukuk şubeleri gibi yüksek okullarda Arapça, ulûm-ı diniye (din dersi), ve
fıkıh (İslâm hukuku) usûlü dersleri verdi. 21 Ekim 1909’da Mekteb-i Mülkiye
Mecelle ve Hikmet-i Hukûk-ı İslâmiyye dersleri profesörlüklerine getirildi.
1914’te bu görevlerinden istifa etti. Sonra Meşihat-ı İslâmiye Ders Vekâleti
üyeliği, Darü’l-Hilâfe Medresesi genel müfettişliği gibi görevler yaptı.
1924’te başladığı İstanbul Müftülüğü görevini yürütürken öldü ve Edirnekapı
Mezarlığında toprağa verildi. Hikmet-i Hukûk-ı İslâmiye (1913) adlı
eseri basıldı.
KAYNAK: Mücellidoğlu Ali Çankaya / Yeni
Mülkiye Tarihi ve Mülkiyeliler (c. II, 1968), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye
Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
