Tüccar, siyaset adamı, Diyarbekir
milletvekillerinden (D. 1878, Diyarbekir - Ö. 17 Şubat 1933). Kürt asıllı
bir aileden olup, Diyarbakır Belediye Başkanı ve daha sonra Mebus olan Arif
Pirinçizade ile Emine hanımın oğludur. Feyzi Pirinççizade adını kullandı. Siyasetçi
Feyzi Pirinççioğlu (1909-1984)’nun babasıdır. Diyarbakır Askerî İdadisi
(Lisesi)’ni bitirdi. Mülkiye Kalemi’nde memurluk etti ve serbest tüccarlıkla
uğraştı. Babasının ölümü üzerine onun yerine Osmanlı Meclis-i Mebusanı I., II.,
III. ve IV. dönemlerinde Diyarbakır Mebusu oldu. İngilizler tarafından
tutuklanarak önce Mısır’a, daha sonra Malta adasına sürüldüğü için Osmanlı
Meclis-i Mebusanı’nın son dönemine katılamadı.
1921 bahar aylarında Malta sürgününden dönen Feyzi Bey, Türkiye
Büyük Millet Meclisi (TBMM) I. Dönem (23 Nisan 1920 - 15 Nisan 1923) ile II.
Dönem ((11 Ağustos 1923- 1 Kasım 1927)’lerde
Diyarbakır Milletvekilliği ve ayrıca TBMM 5. Şube Başkanlığı; 3., 4. ve
5. İcra Vekilleri Heyeti (Hükümeti)’nde Nâfıa Vekilliği (Bayındırlık Bakanlığı)
yaptı. Nafia Encümeni (Bayındırlık Komisyonu) Başkanlığı’nda bulundu; Nizamname
(Tüzük) ve Dahiliye (İçişleri) komisyonlarında görev aldı.
Pirinççioğlu'nun;
TBMM’de Ergani Bakır İşletmesi, demiryolu yapımı hakkında önerileri,
Meclis’in elektrikle aydınlatılmasına dair önergesi vardır. Kırmızı-Yeşil Şeritli
İstiklal Madalyası sahibi, evli ve 7 çocuk babasıydı.
KAYNAKÇA: Yurt Ansiklopedisi /
Anadolu Yayıncılık (3. cilt, 1982 İstanbul), Müslüm Üzülmez / Çayönünden Ergani’ye Uzun Bir Yürüyüş (İstanbul 2005), TBMM
Albümü (2010).
