Ali Ural

Yazar, Şair

Doğum
09 Mart, 1959
Eğitim
Arabistan Muhammed bin Suud Üniversitesi Arap Dili ve Edebiyatı Enstitüsü(Fakültesi), İlahiyat Fakültesi
Burç
Diğer İsimler
Abdurrahim Ali Ural, A. Ali Ural

Şair ve yazar. 9 Mart 1959, Ladik / Samsun doğumlu. Tam adı Abdurrahim Ali Ural’dır. Gazeteci Nuriye Akman ablası, yazar Kemal Ural babasıdır. Ankara Ahmet Vefik Paşa İlkokulu, Atatürk Lisesi, Arabistan Muhammed bin Suud Üniversitesi Arap Dili ve Edebiyatı Enstitüsü ve İlahiyat Fakültesi mezunu. Arabistan’da yedi yıl kaldıktan sonra Türkiye’ye döndü. 

Şule Yayınlarının (1991) sahibi ve editörüdür. İlk şiirini çocukluk yaşlarda yazdı. İlk ürünleri Mavera dergisinde (1982), sonraki yıllarda yazı ve şiirleri, editörlüğünü yaptığı Merdiven Sanat (1997, 22 sayı), Merdivenşiir ve Kitaphaber dergilerinde yayımlandı. Mektup türündeki yazıları Sağduyu gazetesinde yer aldı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesidir.

Ali Ural İçin Ne Dediler?

“Ali Ural, rafine bir dille karşımıza çıkıyor. İmbikten geçirilmiş, ‘haddeden geçirilmiş’ bir dil bu, bir şiir dili. Bazen, nazmedilmiş izlenimi veriyor, bazen aşırı derecede flulaşarak gözden yitiyor, bazen, gür bir fışkırmayla, bizi bir düşler tarlasında yeniden uyandırıyor.” (Tahir Yazıcı)

***

Ali Ural’ın ilk kitabı ‘Körün Parmak Uçları’nı okuduğum zaman aklıma hemen ‘Ziya Osman Saba’nın şu dizesi geldi. ‘Çok şükür öleceğiz, ey ölüler dua edin biz yaşayanlar için. ‘İlk kitap zordur!.. Zaten derdi olanın da kimsesi olmadığından hep karton valizini yanında taşır! Şiirlerinde ayakoyunları, varyete yok!.. Son derece yalın, sakin, ama bir şeyleri göstererek yazıyor!.. Sanki hep yağmurun kırbacını yemiş, bu şairin her yanı bir serencam! Yani cam gibi bir adam işte!.. Turgut Uyar’ın ‘Arabistan’ında epeyi dolaşmış, Necatigil’in sükut deryasında boğulmamış, sanki Ali Ural evlerin içine bile yağan bir yağmurun şairi...” (Engin Turgut)

ESERLERİ:

ŞİİR: Körün Parmak Uçları (1998), Kuduz Aşısı (2006).

MEKTUP-DENEME: Posta Kutusundaki Mızıka (1999), Makyaj Yapan Ölüler (2005).

ÖYKÜ: Yangın Merdiveni: Kaçış Hikâyeleri (2000).

ÇEVİRİ: İmam Şafiî Divanı (İmam Şafiî’den, 2001).

KAYNAKÇA: Tahir Yazıcı / Körün Parmak Uçları- A. Ali Ural (Hece dergisi, sayı: 25, Ocak 1999), Orhan Petek / Körün Parmak Uçları (Dergâh dergisi, Mart 1999), Engin Turgut / Bulduğunuz İlk Martıyı Kalbinize Sürün (Cumhuriyet Kitap, 15.7.1999), Sadık Yalsızuçanlar (Zaman gazetesi, 4.2.2000), TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).

 

KÖRÜN PARMAK UÇLARI

sandaldır, ilgi yanıltır

sürüklenir koroda dilsiz

yarasalar imrenir körlüğüne

iz bırakmaz okurken parmak uçları

 

karşıdan karşıya geçmek ne güzel

bir çocuk usulca elini tutar

gösterir gözüyle kavisler çizip

buzlu dallarından yemişler sarkan

tren penceresiyle yarışan ağaçları

 

saydam sobada yanan üzüm salkımlarının

kışlarla yüzleşen yeşil ferinden

fırlar sarmaşıklar buzları yarıp

karnavalda kaybolur gümüş saatler

eskimo evleri erir aniden

 

adres defterlerinden uğultular yükselir

isimleri çizilmiş ölülerin matemi

fotoğrafın flaşı ruhunu alır

gürültüyle kırar krizantemi

 

kucaklayamaz kapı kolları

koluma gir diyemez kapı kolları

yalnız körler farkeder

masa temizlenirken ıslak bir bezle

sofradan kalkan açları

 

ah bu nasıl anafor

ne çekiyor bu parmakları

uçlarıyla dokunuyor

ağaca, güneşe, taşa

uçlarıyla kazıyor topraktan

ah bu nasıl bir fosfor

 

yer ver! işte ölüm

ayakta duramıyor, ön sıraya otursun

seç! işte siyahın tonları

 

(Körün Parmak Uçları, 1998)

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör