Öykü ve deneme yazarı (D. 1932, Adana – Ö. 14
Aralık 2005). Düziçi Köy Enstitüsü (1954) mezunu. Urfa ve Adana’nın köyleri ve şehir merkezinde
öğretmenlik yaptı. Adana Yetiştirme Yurdu Müdürlüğünden emekli oldu (1979).
Edebiyat hayatına 1970 yılında Ilgaz dergisinde
çıkan yazılarıyla başladı. Yaşken, Koza, Yansıma, Dönemeç, Yaba, Sanat
Edebiyat 81, Türkiye Yazıları, İmece, Eylül, Güney, Klas, Abece, Öğretmen
Dünyası, Anadolu Ekini, Çağdaş Türk Dili, Damar, Aykırı Sanat ve Tını dergilerinde
öyküleri, Cumhuriyet, Yeni Ortam, Politika, Yeni Adana gazetelerinde
makaleleri yayımlandı. Sekiz ay Düşün (1979) dergisinde,
1993-1996 yılları arasında ise Aykırısanat dergisinde yazı işleri
müdürlüğü yaptı. Toplumcu-gerçekçi yazarlardan Orhan Kemal ve Sabahattin
Ali’den etkilendiğini söyleyen yazar, Adana Eğit-Der (başkan, 1996), Türkiye
Yazarlar Sendikası, Atatürkçü Düşünce Derneği ve Edebiyatçılar Derneği
üyesiydi.
“Turan Altuntaş’ın diğer öykülerinde olduğu
gibi, bu öykülerinde de toplumcu gerçekçi anlayışla öyküdeki usta anlatımını
bir arada görmekteyiz. Yerel dili kullanmadaki başarısı yer yer Orhan Kemal’in
diyalog tekniğindeki güzellikleri sergiliyor.“ (Adnan Yücel, Bu Bir Nutuktur hakkında)
ESERLERİ:
ÖYKÜ: Çapraz Etem (1974), Reis Öldü (1979),
Arkasızlar (1989), Zengin Kapısı (1993), Konuk (1999),
Bu Bir Nutuktur (2001).
DENEME: Aydın Kime Denir (1991), Bozkırın
Eğitim Abideleri-Köy Enstitüleri (1998), Toplumsal Kocama
(2001).
HAKKINDA: Adnan Yücel (Zengin Kapısı, arka
kapak, 1993), Çağdaş Türk Dili 1997 Öykü Özel Sayısı (1997), Behçet Çelik /
Dünya Küçülürken Kör Noktamız (Virgül, sayı: 15, Ocak 1999) - Bu Bir
Nutuktur (Virgül, sayı: 49, Mart 2002), TDOE – TDE Ansiklopedisi 1 (2002),
Hüseyin Su – Ömer Lekesiz / Öykücüler ve Öykü Kitapları (Heceöykü,
Ağustos-Eylül 2004).