Adem Turan

Şair

Doğum
15 Ocak, 1960
Eğitim
Uludağ Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi
Burç

Şair. 15 Ocak 1960, Sinekçi köyü / Biga / Çanakkale doğumlu. Sinekçi Köyü İlkokulu (1972), Biga İmam Hatip Lisesi (1979), Uludağ Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi (1993) mezunu. Kısa bir süre çeşitli işlerde çalıştıktan sonra Bursa Marmara gazetesinin yazı işleri müdürlüğünün (1993-94) ardından Trabzon, Yozgat ve İstanbul’da öğretmenlik yaptı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesidir.

Yokluğun Bize Çok Kahır Efendim adlı ilk şiiri Yeni Devir gazetesinde (Ocak 1982) yer almıştı. Sonraki ürünlerini Yedi İklim, Merdiven, Kayıtlar, Edebiyat Ortamı, Düş Çınarı, Bursa Sanat Edebiyat, Kelime, Albatros, Kayıtlar, İpek Dili, Aşiyan, Yönelişler, Dergâh, Lika (yayın kurulu üyesi), Mavera, Hece, Ünlem, Kırağı, Ünlem, İkindi Yazıları dergilerinde yayımladı. 1984 yılında Melekler ve Çocuklar adlı şiiriyle Türkiye gazetesinin açtığı şiir yarışmasında ikincilik ödülünü kazandı.

“Bu kitapta yer alan bu sessiz, bu uslu şiirlerin çoğunun okul kitaplarına girebilecek nitelikler taşıdığını düşünüyorum. Şu nitelikleri dolayısıyla ve örneğin ‘Suya Övgü’ şiirinde yer alan şu istiareler cihetiyle: ‘Su her şeydir/ İki taş arasında’, ‘Kuyuda şeyhin yüzüğü/ Yüzükte eriyen hüznü Galib’in ...’, ‘Ben suyu bilirim/ Musa’nın beşiğini de!...’, ‘Ey Fuzuli, ey suyun piri/ Seni de unutmadık bu şiirde.’

“Burada, öğrencinin tarihsel/ kültürel birikimini zenginleştirecek bir dolu soru vardır: Su niçin her şeydir? Kuyudaki yüzükle şair ve şeyh olan Galip arasında ne gibi bir ilinti vardır? Su ile Musa’nın beşiği arasında şair nasıl ve niçin ilgi kurmaktadır? Fuzuli’ye niçin suyun piri denmiştir ve niçin bu şiirde o da unutulmamıştır?

“Kitap, bu tür şiirler yönünden de zengin bir malzeme taşıyor ve dikkat edilmesini talep ediyor.” (Rasim Özdenören)

ESERLERİ (Şiir):

Artık Kuşlarını Uçur (1988), Hayal Defteri (1997), Son Günün Şiiri (1997), Nisan Çobanı (2002), Ateşte Yıkanmış Atlar (2017).

KAYNAKÇA: İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998) - Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) - Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, gen. 2. bas. 2007) - Ünlü Edebiyatçılar (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, C. 4, 2013) - Encyclopedia of Turkey’s Famous People (2013), Müştehir Karakaya / Artık Kuşlarını Uçur (Dokunmadan Geçemediğim, 1990), Mehmet Kahraman / ‘Son Günün Şiiri’ Üstüne (Hece dergisi, sayı: 30, Haziran 1999), Yusuf Ziya Güleç / Sade Söyleyişin Şiiri: Adem Turan Şiiri (Millî Gazete, 12.3.2002), Nazir Akalın / Adem Turan’ın “Sessizlikler”i (Şairin Eldivenleri, 2003), Rasim Özdenören / Yenişafak (3.8.2003), Nurettin Durman / Şair Nereye Gidiyor? Adem Turan’ın Şiirleri (Vakit, 23.1.2004).

 

 

KISA TARİH ŞİİRİ

Kısacık bir tarihim ben

Henüz defterim tertemiz

Uzuyor beni çevreleyen zaman

Uzuyor her an daha derine

 

Nerede başlar zaman ve nerede biter?

Melekler hangi derinlikte gizlenir?

Başladığım bu hayat, dinlediğim sesler

Nereye götürür beni, hangi tarihe?

 

Ben bu sesleri dinlerim hep, bu tıkırtıları

Bu açılıp kapanmasını kapıların, saatin tiktaklarını

Şuradan bir karınca geçer telaşla, ona bakarım

Hayallerimin aynasına bakarım, aynadaki dünyaya..

 

/sonra girerim oraya ve orada yaşarım

da kimseler bilmez bunu hayâllerimin

gezginiyim çünkü ben ve geçerim hayâl

odalardan gecelerden hayal

şehirlerden sonsuz bir

ırmağa girer gibi

kapılarak büyüsüne

akıp giden zamanın../

 

Ah işte kısacık bir tarihim ben

Candan kopmuş bir canım

Durduğum bu yer, dondurduğum saat

Bildiğim söz ve annemin tılsımları

Karışıyor kısacık tarihime

Kaybolurken aynadaki dünya

 

(Hayal Defteri, 1997)

MANSUR

Cam kırılır, üçe bölünür; gelince

Akdenizli simyacılar külleriyle: üç

Yitik nokta, üç harab ömr

Gibi üç yaralı aşk...

 

Nerede yıllar önce

Gökyüzünde başlayan söylencemiz?

Çocuklar ve karanfil yüklü

Heybemiz?.. ah, dağıldı ve çözüldü

Herşey;tar u mâr oldu sevdamız.

Şehir ve ahali

Ve şehrin savcısı gelip

Oturdular kanımızın üstüne...

 

Ey Mansur, ey aşk yolunun pîri!

Şimdi, nedir çevreleyen bizi?

Işığın ve kristalin içinde!

 

Cam kırılınca

Dağılır büyüsü gecenin;

Aşk dağılır ve biter

Bitmez denilen masal!

Yaşlı gezgince uzanır

Ve rehnolur toprağa:

Bir yanında Şehrâzât

Bir yanında İstanbul...

 

 

(Son Günün Şiiri, 1997)

 

FOTO GALERİ

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör