Tuncer Uçarol

Bir süredir kanser sağaltımı görüyordu. Sayrı olduğunu BirGün'deki köşemizde duyurduğumuzda durumu ağırdı. Yine de umutla bekliyorduk iyileşmesini. Tüm çabalar sonuçsuz kaldı ve değerli yazın emekçisi Tuncer Uçarol, 25 Ekim sabahı Ulus Devlet Hastanesi'nin yoğun bakım servisinde yaşama gözlerini yumdu.

Uçarol için ilk tören, 26 Ekim günü Ankara'da, Kocatepe Camisi'nde yapıldı. Cenaze daha sonra İstanbul'a götürüldü, ertesi gün Karacaahmet Gömütlüğü'nde toprağa verildi. Arkadaşları ve yazın dostları, son yolculuğunda yalnız bırakmadılar onu. Ozan dostumuz Abdülkadir Budak'ın dediği gibi, bugüne değin şiire omuz veren Uçarol'un tabutuna bu kez şiirseverler omuz verdi...

Ne acıdır ki cenazenin kaldırıldığı 27 Ekim, sevgili Tuncer'imizin doğum günüydü! Yaşasaydı, 73 yaşına basacaktı o gün. Yani, "İyi ki doğdun Tuncer!" diyeceğimiz bir günde toprağa verdik arkadaşımızı...

Evet sürpriz olmadı, beklenen bir durumdu ama bu zamansız "veda"yı kabullenmek kolay değildi bizim için. Tuncer'in ölümü taş gibi oturdu içimize. Yazınımız çok değerli bir kalemini, çalışkan bir eleştirmenini yitirdi. Bizler unutulmaz bir dosttan yoksun kaldık. Bir yanımız eksik şimdi...

Tuncer Uçarol'un ölümüyle, "Abdullah Baştürk İşçi Edebiyatı Ödülü" de öksüz kaldı. Ödülün kurucusu ve mimarı oydu. On yıldır büyük özveriyle çalışıyordu bu ödülü yaşatmak için. İnanarak üstlenmişti bu sorumluluğu. Adanalı bir marangozun oğluydu. Kendi deyişiyle, bir "kenar mahalle çocuğu" idi. Sınıfsal kökenini hiçbir zaman yadsımamıştı. Orhan Kemal'in hemşerisi olarak, günümüzde unutulmaya yüz tutmuş "emek" kavramını yeniden yazınımızın gündemine sokmak için uğraştı. Salt bu hizmeti bile Tuncer Uçarol'u, has edebiyatçıların gözünde değerli kılmaya yeter.

Tuncer'in "İşçi Edebiyatı" yarışma yazılarından seçip hazırladığı son kitabın adı, "Sonu Mutlu Biten İşçi Öyküleri"ydi. Ne yazık ki kendi öyküsü pek mutlu bitmedi. En verimli döneminde, hiç beklenmedik biçimde yitirdik onu. Aydınlık beyninin iki yanını hızla saran habis tümör, birkaç ay içinde kopardı bu dal gibi adamı bizden...

* * *

Tuncer Uçarol, Siyasal Bilgiler Fakültesi'ni bitirmiş, Ticaret Bakanlığı'nda Maliye Müfettişi olarak çalışmış dürüst bir cumhuriyet aydınıydı. Okuma ve yazma uğraşına gençlik yıllarında başlamıştı. Emekliye ayrıldıktan sonra kendini tümüyle yazıya adamış, özellikle yazın eleştirmenliği alanında yetkinleşmişti...

Deneme ağırlıklı yazılar yazmayı severdi. Kendine özgü bir "günce" türü yaratmıştı. "Günce Eleştiri" olarak nitelendiriyordu yazdıklarını. "Denemesel Eleştiriler" ve "İncelemesel Eleştiriler" de, eleştiri yazıları için yeğlediği tanımlamalardı...

Ayrıntı ustasıydı. "Müfettişlik" mesleğinin kendisine kazandırdığı sıkıdüzen ve titizlik açıkça görülürdü yazılarında. Yine bu alışkanlıkla, sayısal verileri de sıklıkla kullanırdı yazın incelemelerinde. Nasıl da sabırla, sevgiyle, ama serinkanlılıkla irdelerdi çok katmanlı dizeleri! İncelemelerinde eleştirel bir yöntem izlerdi. Ele aldığı sorunları enine boyuna didikler; beğenmediği, yanlış bulduğu şeyleri incelikle ama açıklıkla belirtirdi. "Aykırı düşüncelerle, tersinlemelerle yazmayı da severim" demişti bir söyleşisinde. Titiz çalışmak, konulara eleştirel yaklaşmak ve de dilde özenli olmak, Tuncer'le ortak özelliğimizdi...

Çok iyi bir dergi izleyicisiydi. Türkiye'nin dört bir yanında yayımlanan irili ufaklı kültür-sanat dergilerinin çetelesini tutar, bu yayınların künyelerine ve içeriklerine göre dökümünü çıkarırdı. Zengin bir dergi koleksiyonu vardı. Elindeki fazla sayıları zaman zaman bana aktarırdı. Düşünsel paylaşımlarımızı da sıklıkla sürdürürdük. Yazılarımı okuduğunda ya telefon açar ya da ileti gönderir, görüşünü aktarırdı.

Şiirle yatıp kalkan bir eleştirmendi. Saat saat, dakika dakika tutardı okuduğu şiirlerin günlüklerini. Çoğu zaman sevgili eşi Aytül de girerdi "denemesel eleştiriler"ine.

Şiirin tutanakçısıydı o! İşini aşkla yapardı!

Ama hepsinin ötesinde candı, insandı o!

Saygındı, saygılıydı, içtendi, sevgi doluydu. Bürokrasiden gelmiş olmasına karşın klasik bürokrat soğukluğu, üsttenciliği yoktu onda. Her daim gülerdi yüzü. Onu hep gülümseyen aydınlık yüzüyle anımsayacağız...

Kendisi de yıllardır ciddi bir sağlık sorunuyla savaşan sevgili Aytül Uçarol, eşinin ölümüyle en büyük destekçisini, yardımcısını, can yoldaşını yitirdi. Şiirimiz ise seçkin bir eleştirmenini...

Uçarol ailesinin ve şiirin başı sağ olsun!

[email protected]

KAYNAK: Attila Aşut / Şiirin Başı Sağ Olsun! (bizhaberiz.net, 30.10.2013).