Ressam,
yazar (D. 1908, İstanbul – Ö. 1971, İstanbul). Nişantaşı Lisesinde yatılı
öğrenci olarak başlayan ilk ve ortaöğrenimini, savaş ve işgal gibi nedenlerle
Ankara Lisesi, Bakırköy Numune Okulu ile Davut Paşa Lisesinde okuyarak, Galata’da
bulunan ve Schottish diye bilinen İngiliz okulunda (1928) tamamladı. Bir yıl
sonra Devlet Güzel Sanatlar Akademisine girdi. Nazmi Ziya Güran ve İbrahim
Çallı ile çalışarak 1937 yılında mezun oldu. 1939’da eğitim amaçlı olarak
Paris’e gitti, André Lhote Atölyesine resim, Sorbonne Üniversitesine sanat
tarihi okumak üzere kaydoldu. 1940’ta savaş nedeniyle Türkiye’ye döndü.
Nişantaşı Kız Enstitüsünde meslekî ve tezyinî (süslemecilikle ilgili) resim
öğretmeni olarak çalıştı. 1948’de İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık
Fakültesine öğretim görevlisi olarak atandı. 1969-70 öğretim yılından itibaren
Devlet Güzel Sanatlar Akademisinde Temel Sanat Eğitimi Kürsüsünü kurmak üzere
görevlendirildi. İsviçre, Almanya, Danimarka, İsveç ve İtalya’da mesleki
inceleme ve araştırmalar yaptı. Almanya, İtalya, ABD ve Türkiye’de kişisel
sergiler açtı, grup sergilerine katıldı.
Ercümend
Kalmık, sanatı aynı zamanda düşünsel bir eylem olarak da gördü. “Temel tasarım”
olgusunu Türk sanat eğitimi ortamında bir disiplin olarak önerdi. Aynı zamanda
eğitimci olan ressamın dengeli ve teorik açıdan tutarlı kompozisyon denemeleri
üslûp açısından da başarılıdır. 1971 Devlet Resim ve Heykel Sergisi Birincilik
Ödülünü aldı. Ölümünden yirmi yıl sonra (1991) eşi Ayşe Kalmık, Ayşe ve
Ercümend Kalmık Vakfını kurdu. 1997’de İstanbul’da Ercümend Kalmık Müzesi
açıldı.
ESERLERİ:
Renklerin
Armoni Sistemleri (1950), Tabiatta ve Sanatta Doku (1964).
HAKKINDA: Sıtkı M. Erinç / Ercümend Kalmık (1991),
Tülay Elgün / Türk Resminde Bir Köşe Taşı: Ercümend Kalmık (Adam Sanat, sayı:
134, Ocak 1997), Mümtaz Sağlam / Sanat Koleksiyonu-Türk Sanatında 1950 Sonrası
Çağdaş Yaklaşımlar ve Koleksiyondan Örnekler (c. 1, 2004).
