Şair ve yazar (D. 14 Mart 1876, Sivas - 23 Nisan 1942, Sivas). Mor
Ali Baba’nın torunu ve Abdülkadir Gulâmî’nin oğludur. Sekiz yaşındayken
dedesini, on bir yaşındayken babasını kaybetti. İyi bir öğrenim gördü. Küçük
yaşta öğretmenliğe başladı. Amasya, Tokat, Mardin, Urfa, Şarkikaraağaç ve
Sivas’ta otuz beş yıl öğretmenlik ve müdürlük görevlerinde bulundu. Erzurum
Kongresine Sivas temsilcisi olarak katıldı. 1930 yılında kendi isteğiyle
emekliye ayrıldı. Mirâciye, Mevlid, Ölüm Felsefesi, Cumhuriyet Neşîdeleri,
Atatürk Sevgisi vb. eserleri basılmadı.
ESERLERİ:
Münâcât-ı Bedîa (1327 / 1909), El-İtidâl fî Muhabbetü’l-Âl (1330 / 1912), Şehâbü’l-Kudret
fî Recmü’l-Fikret (1910).
KAYNAK: Alim Yıldız / Sivaslı Şairler
Antolojisi (2003), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
