Şair ve yazar, devlet adamı (D. 1792?, Bosna –
Ö. 11 Aralık 1882, İstanbul). Tam adı Mehmed Fâzıl. Mustafa Nureddin Efendi’nin
oğlu. Öğrenim gördükten sonra Edirne Müderrisliğinde (1823-24) bulundu. Bosna
nakibü-l-eşraf kaymakamlığına (1826), Belgrad mollalığına (1833) ve Bosna
vergi tahsildarlığına (1837) tayin edildi. Mirliva (sancakbeyi) rütbesi aldı
(1837). İzmir Mutasarrıflığı yaptıktan sonra Bosna’ya geri döndü.
Avusturya-Macaristan İmparatorluğunun Bosna-Hersek’i işgali (1878) nedeniyle
İstanbul’a gelerek son yıllarını burada geçirdi. Vakit gazetesinde
yayımlanan ölüm ilânında doksan yaşında olduğu belirtilmiştir. Mezarı Üsküdar
Mezarlığındadır.
ESERLERİ:
Dîvân-ı Eş’ar (Bir nüshası, Süleymaniye Kütüphanesi Halet
Efendi nu. 703’dedir), Zafernâme Tahmisi (Eserin sonunda Zabtiye Müşiri
Hüsnü Paşa’nın şerhi vardır. Türk Dil Kurumu Kütüphanesi Yazmalar 128/2
kısmındadır.), Şerh-i Hakayık-ı Ezkâr-ı Mevlâna (1866-67, Evrâd-ı
Mevlevî’yi tercüme ve şerh ederek, sonuna çelebilerin biyografilerini,
İstanbul’da ve diğer illerde bulunan mevlevîhâneleri ve şeyhlerini ekleyerek
bastırdığı eserdir).
HAKKINDA: TDE Ansiklopedisi (c. 3, 1979),
İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son Asır Türk Şairleri (c. I, 1999), TDOE – TDE
Ansiklopedisi 4 (2004).
