Hukukçu, yazar (D. 1926, İstanbul - Ö. 1983). İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu. Paris Üniversitesi Hukuk ve İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesine asistan olarak (1959) girdi. 1979 yılında İstanbul Üniversitesi Siyasî Bilgiler Fakültesine geçerek, bu fakültenin kuruluş çalışmalarında görev aldı. 1969 yılında doçentliğe, 1982 yılında profesörlüğe yükseldi. 1964’te Türkiye İşçi Partisi (TİP) üyesi olmuştu. 1983 yılında 1402 sayılı Sıkıyönetim Kanunu gereğince görevine son verildi, aynı yıl içinde öldü.
Sarıca, devletler hukuku ve siyasî düşünce tarihi konularında
uzmandı. Ancak hukuk alanını pozitivist bir yaklaşımla ele almadığı; hukuku,
kültürel, siyasî ve toplumsal yapıyla bir bütün olarak algıladığı ölümünden
sonra hakkında yazılan yazılarda belirtilmişti.
BAŞLICA ESERLERİ:
Faşizm (Rona Aybay ile, 1962),
Fransız İhtilali (1970), Siyasî Düşünce Tarihi (1973), Kıbrıs
Sorunu (E. Teziç ve O. Eskiyurt ile, 1975), Siyasal Tarih (1980),
İkinci Dünya Savaşına Giden Yol (1982), Birinci Dünya Savaşı’ndan Sonra
Avrupa’da Barışı Sürdürme Çabaları.
KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye
Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
