M. Fahri Tuncel

Şair, iş adamı (D.1906, Tama köyü / Kemaliye / Erzincan – Ö. 14 Ekim 1999). Ortaokulu bitirdikten sonra İstanbul’da serbest çalışma hayatına başladı. Bu arada okumaya ve öğrenmeye olan ilgisinin sonucu olarak özellikle tarih, edebiyat ve tasavvuf konularında kendisini yetiştirdi. Uzun bir süre Ankara’da sigortacı olarak çalıştı. Daha sonra inşaat ve elektirifikasyon müteahhitliği yaptı. 1960’lı yıllarda İstanbul’da Ankara İplik ve Dokuma Fabrikasının kurucuları arasında yer aldı. Uzun yıllar bu fabrikanın müdürlüğünü yaparak 1980’de emekliye ayrıldı. Dört çocuk, altı torun ve üç torun çocuğu sahibi idi. Ölümünde, arkadaşı Elazığlı Orhan Koloğlu şu tarihi düştü:

“Melce’i eshab-ı mesalihin

Denmedi ondan âlâ, sarihin

Bir ‘elif’ kattı Firdevs’ âlâ’ya

‘Fahr ile yazdı ömür tarihin’”

1992’de eşinin ölümünden sonra adeta inzivaya çekildi. Eşine olan sevgi ve özlemini bu dönemde yazdığı şiirlerle dile getirdi. Yaşamı boyunca aruz ve hece ölçüleriyle yazdığı tasavvufî şiirler ve medhiyyeler ölümünden sonra, Orhan Koloğlu tarafından M. Fahri Tuncel / Çeşme-i Beyt-i Dilden Damlalar (Gönül Evinin Çeşmesinden Damlalar, 2003) adlı kitapta toplandı.

KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).