Şair ve yazar (D. 1894, Kocabey köyü / Şavşat
/ Artvin – Ö. 17.08.1974, Kocaköy). Şair ve folklor araştırmacısı Hayrettin
Tokdemir’in babasıdır. Ailesinden aldığı ilk bilgileri köy medresesine devam
ederek geliştirdi. Daha sonra İmarhav’ın Balıklı köyünde Hacı Mevlüt Efendi’nin
derslerine devam etti. Burada, on bir yaşında iken Kur’an’ı hıfzetti. 1903
yılında Söğütlü’de açılan Dar’ül Hilafet-ül Âliyye’de tahsiline devam ederek
zamanın bilimleri yanı sıra okulun müderrisi olan dayısı Yusuf Ziyaüddin
Efendi’den aldığı derslerle Arapça ve Farsçasını geliştirdi.
A. Mecit Tokdemir, küçük denecek yaşta Milli
Mücadele’ye katılarak etkin görevlerde bulundu. Bu dönemi anlatan anılarını 7
Mart Kahramanları adlı eserinde topladı. Gençlik dönemine kadar çiftçilikle
uğraştı. Sonraki yıllarda Söğütlü’deki Dar’ül Hilafet-ül Aliyye’de müdür
muavinliği, bu okulun 1925 yılında kapatılmasından sonra bir sürede orman
teşkilatında Orman Ser Muhafaza memurluğu görevlerinde bulundu. Daha sonra
geçimini dava vekilliği ile kazanmaya başlayarak, ömrünün sonuna kadar bu işini
sürdürdü. Soydan gelen cerrahlık alanında bilgi ve beceri sahibi olup bu alanda
da uzun yıllar hizmetler verdi. Bu konuda çıkan yasal düzenlemelerden sonra
sünnetçilik için ruhsat alarak sünnetçiliği devam ettirdi. Tokdemir’in basılı
üç kitabının dışında Mektubat, Artvin’de Edebiyat ile Süzülmüş Sözler
adlı üç eseri daha vardır. Ancak bu çalışmaları yayına hazırlanmışsa da
basılamamıştır. Tokdemir Kocabey köyünde toprağa verilmiştir.
ESERLERİ:
ŞİİR: Oğluma Öğütler (1964), Edebi
Goncalar (haz. Hayreddin Tokdemir, 1998).
ARAŞTIRMA: 7 Mart Kahramanları (1972).
KAYNAK: TDE Ansiklopedisi (c. VIII, 1998), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
