Enderunlu Fazıl

Divan Şairi, Şair

Ölüm

Divan şairi (D. 1759, Akka - Ö. 1810, İstanbul). Akka’da I. Abdühamit’e isyan edince öldürülen büyükbabası Tahir Ömer’in intikamını almak için başkaldıran babasının öldürülmesi üzerine saraya getirilip Enderuna verildi (1755). Dokuz yıl sonra aşk maceraları yüzünden Enderundan çıkarılınca on iki yıl hayatı sefalet içinde geçti. III. Selim’e sunduğu kasideler üzerine affedilip Rodos vakıflarına memur olarak atandı.

Hacegânlık rütbesi verilen, Halep ve Erzurum’da çeşitli yüksek dereceli memurluklarda bulunan Fazıl, İstanbul’da iken yazdığı hicivleri nedeniyle 1799’da Rodos’a sürüldü. Rodos’ta gözlerini kaybedip hastalanınca İstanbul’a dönmesine izin verildi. Nedim etkisindeki gazelleri, döneminin İstanbul’undan kesitler veren ve kadınlar üzerine yazdığı mesnevileri ile tanınmıştır. Özel hayatında bedensel zevklere düşkünlüğü, eserlerinde müstehcene fazla yer vermesi, kişiliğinin zaaflarını ortaya döktüğü gibi sanat hayatı için de bir talihsizlik oldu.

ESERLERİ:

Divan (1842), Defter-i Aşk (murabbalar), Hubânnâme (güzeller kitabı, mesnevi), Zenannâme (kadınlar kitabı, mesnevi), Çenginame (mesnevi).

Divan’ı dışındaki eserleri 1870’te basıldı.

HAKKINDA: Sabahattin Küçük / TDV İslâm Ansiklopedisi (c. 11, 1995), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (6. bas. 1999).

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör