Halk şairi (D.
Tekirdağ’ın Şarköy ilçesi – Ö. 2009, Şarköy). Şiirlerinde Divânî ve Zülfikar Divânî
mahlaslarını kullandı. “Aşık Zülfikar Divani” diye tanındı. İlk gençlik dönemi Tekirdağ’da geçti. 17
yaşından itibaren şiir yazma¬ya saz çalmaya başladı. 1950 yılında İstanbul’a
yerleşti. Bu dönemden sonra, Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde şenlik ve
yarışmalara katıldı. Konya Âşıklar Bayramına katılarak birçok defa ödül aldı
(1969-85). Âşıklar arasında sazı ve irticalî söyleyişi güçlü, muamma çözmede
usta olarak tanındı. Şiir kitapları dışında üç plak ve bir de kaset çıkardı.
İlk şiirlerini toplumsal sorunlar ve sevgi üzerine yazdı. Daha sonra tasavvufa
yöneldi. Şiirleri, çeşitli gazete ve dergilerde yer aldı. 2009 yılında Tekirdağ Şarköy ilçesinde öldü.
ESERLERİ:
ŞİİR: Ademin Sırrı (1960), Sırr-ı
Hakikat (1962), Şiir ve Deyişler (1969), Sev Dedi Bana (1971),
Sen Seni Tanı (1971), Evreninde Bir Nokta (1973), Barış
Çağrısı (1978).
KAYNAK: Tahir Kutsi Makal
/ Türk Halk Şiiri Antolojisi, İst. 1975), İrfan Ünver
Nasrattınoğlu / Aşıkların Diliyle Atatürk, Ank. 1976), Feyzi Halıcı /
Saz Şairlerinin Diliyle Atatürk (1981), Aydın Oy / Yüzyıllar Boyunca Tekirdağlı
Şairler ve Yazarlar (1995), TDOE – TDE Ansiklopedisi 1 (2002), Türkiye Kültür ve Sanat 2010 Yıllığı (2010).