Tasavvufçu, şair ve yazar. (D. 14 Kasım 1889,
Balat / İstanbul – Ö. 2 Nisan 1921, Üsküdar / İstanbul). Babasının küçük yaşta
ölmesi nedeniyle ancak ortaokul öğrenimi görebildi. 1906’da Defter-i Hakanî
Muhasebe Kalemine girdi. Bir yandan çalışıp bir yandan kendini yetiştirdi. Semâhâne-i
Edeb adlı eseri okuduktan sonra tasavvufa ilgi duydu ve bir müddet Bektaşî
babalarından Edib Harabî’nin meclisine devam etti. Daha sonra Mevlevîliğe
girerek Bahariye Mevlevîhânesi şeyhi Hüseylin Fahreddin Dede’den sema izni
aldı. İttihat ve Terakkî Cemiyetinin çalışmalarına katıldı. Balkan Harbinde
gönüllü olarak çalıştı. Ömrünün sonlarında vereme yakalandı ve çalışamaz duruma
geldi. Ölünceye kadar şiir yazdı. İnkılâb-ı Edebî adlı bir dergi
çıkardı. Şiirleri basılmadı.
ESERLERİ:
İkaz (manzum), Taassubun Neticesi.
HAKKINDA: İbnülemin Mahmud Kemâl İnal / Son
Asır Türk Şairleri (c. II, 2000).