Abdülkadir Bulut

Şair (D. 1943, Anamur / İçel - Ö. 9 Ağustos 1985, Anamur / İçel). Akşehir İlköğretmen Okulu (1961) mezunu. Öğretmen olarak memleketinde, Kırıkhan ve İstanbul’da görev yaptı. Anamur’da geçirdiği bir trafik kazasında öldü. Şiir ve eleştirileri 1960’tan başlayarak, Elif, Yeditepe, Soyut, Varlık, Türk Dili, Dost gibi dergilerde yayımlandı. Milliyet Sanat dergisinin açtığı 1974’ün En Başarılı Genç Şairi yarışmasında ödül aldı.

“Dikkat edilirse yakımlarda ölçü ve kalıp yok. Uyaklar düzensiz olarak kullanılmış. Türk Halk Edebiyatı’nın önemli bir özelliği de (koşuklarda) biçim ve uyaktır. Birçok halk ozanının ve halk koşuklarının çoğu unutulmamış, günümüze kadar gelmiştir. Bunun önemli bir nedeni, dize sonlarındaki uyaklardır diyebiliriz. Bu uyaklar ya da yakın sesler, koşukların unutulmasını önlemiş ve halkın belleğinde kolayca kalmıştır. ‘Yakımlar’da böyle ses benzerliği ya da uyak olmadığı için ezberlenememekte ve unutulmaktadır.” (Hasan Efe)

ESERLERİ:

Sen Tek Başına Değilsin (1976), Acılar Yudumdur (1981), Kahveci Güzeli (çocuk şiirleri, 1981), Yakımlar (1982), Gözyaşları da Çiçek Açar (1983), Sen Tek Başına Değilsin II  (1984), Yurdumun Şiir Defteri (1985), Ülkemin Şiir Atlası (tüm şiirleri, 1987).

HAKKINDA: Yurt Ansiklopedisi (c. V, 1982), Asım Bezirci / Güle Dil Verenler (1998), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi (2001), Murat Batmankaya / Geçmiş Zaman Tesellileri (Radikal Kitap, 15.10.2002), Hasan Efe / “Abdülkadir Bulut’un ‘Yakımlar’ına Genel Bir Bakış”-Günümüz Şairlerinden Şiir Çözümlemeleri (2004), Andız (Özel Sayı, sayı 7).