Şair (D. 1914, Kırşehir – Ö. 4 Şubat 1990,
Kırşehir). Asıl adı Hacı Hüseyin Canıtez. Şiirlerinde Âşık Boyacı mahlâsını
kullandı. İlk ve ortaokulu Kırşehir’de okudu. Hattat ve nakkaş olarak çalıştı.
Yüzü aşkın camiyi süsledi. Tabela yazdı; mühür kazdı; yağlıboya resim,
karakalem resim çalışmaları yaptı; saz çaldı; pek çok piyeste oynadı. 2. Dünya
Savaşında iki kez askerlik yaptı.
Ahi Evran‘a bağlandı. Deyişlerinde ahiliğe,
yurt sevgisine, dürüstlük gibi erdemlere, toplumun altüst olan değerlerine,
millî duygulara ve mahallî bazı özeliklere değindi. Saz çalmayan bir halk şairi
oldu. 3.500’den fazla olan şiirlerinin bir kısmı yerel basında yayımlandı.
ESERLERİ (Şiir):
Kalbimin Işıkları (1954), Bayrak ve Toprak (1973), Türk
Oğluyum Türk Oğlu (1982), Belki de Son Eserim (1985).
HAKKINDA: Emir Kalkan / Yirminci Yüzyıl Türk
Halk Şairleri Antolojisi (1991), TDOE –
TDE Ansiklopedisi 2 (2002).
