Şair ve yazar (D. 1917, Akhisar / Manisa - Ö.
11 Kasım 1986, Sofya / Bulgaristan). Balıkesir Necatibey İlköğretmen Okulu
(1936) mezunu. İki yıl Balıkesir, Afyon, Manisa ve Tekirdağ’da ilkokul
öğretmenliği yaptıktan sonra bir süre Devlet Konservatuarı Tiyatro Bölümünde
(1938) okudu. Bitirmeden ayrıldı ve tekrar öğretmenliğe başladı. Ek iş olarak
1946’da Ankara Radyosunun Tiyatro Bölümünde görev yaptı. Burada çalışırken çok
sayıda oyunu radyoda yayımlandı. Siyasal düşüncelerinden dolayı tutuklandı.
1950’den sonra yeniden yerleştiği Bulgaristan’da öldü.
Edebî faaliyetlerine şiirle başladı. Fahri
Erdinç’in ilk şiiri Balıkesir Halkevi’nin dergisi Kaynak’ta (19 Eylül 1935),
ilk düzyazısı yine aynı dergide (19 Aralık 1935) çıkmıştı. Ancak adını
hikâyeleriyle duyurdu. 1947’den sonra Seçilmiş Hikâyeler, Yeni Ufuklar,
Şadırvan, Yücel gibi dergilerde yayımladığı toplumcu gerçekçilik ilkesini
savunan hikâyeleriyle tanındı. Öykülerinde, hayatında bir dönüm noktası teşkil
eden göçmenlik olgusu ile yerli kültürel değişimi işledi. Kitaplarının bir
bölümü Bulgaristan’da, bir bölümü Türkiye’de yayımlandı.
“Öykülerin konularıysa Türkiyeli. Fahri
Erdinç, yurdundan on beş yıl uzak bir yazarın, böyle bir kitap yayımlaması
üzerine sorulacak soruları: ‘Bu kadar zamandır yurdunun dışında kalan bir
sanatçı, halkının değişik yığın ve katlarının günlük ve genel sorunları üstüne,
sanki olayların içindeymiş gibi ya da öyle olduğunu zannederek yazmaya devam
edebilir mi? Onun izlenimleri eskimemiş midir? Toplumda değişen koşulları,
gelişmeleri izleyemedikçe, bunlara tanık olamadıkça, gerçeğe en yaklaşık
yapıtlar ortaya koymak olacak iş mi?’ diye kitabının önsözünde soruyor. Sonra,
aynı bölümde yanıtlıyor bu soruları: ‘Bu işin içinde giz yok.’” (Sennur Sezer)
ESERLERİ:
HİKÂYE: Akrepler (1952), Asi (1955),
Memleketimi Anlatıyorum (1960), Diriler Mezarlığı (1964), Canlı
Barikat (1973), Türkiye Hikâyeleri (1976).
ROMAN: Ali’nin Biri (1958), Acı
Lokma (1959), Kore Nire (1969), Kardeş Evi (1979).
OYUN: Göç (1951).
ŞİİR: Şen Olasın Halep Şehri (1945), İşte
Böyle (1956).
ANI: Nazım Hikmet ve Bulgaristan
(1977), Mustafa Suphi Destanı (1978), Kalkın Nazım’a Gidelim
(1987).
İNCELEME: Kapitalist Türkiye
Çocukları (1951).
ÇEVİRİ: İngiliz Türk İlişkileri 1933-1939 (L.
T. Jivkova’dan, F. Muharrem ile, 1978), Haydut Otu (L. Levçev’den, K.
Özer ile, 1982), Benimdir Bu Dünya (G. Cagarov’dan, K. Özer ile, 1982), Genç
Bulgar Şiiri (Özdemir İnce ile, 1984), Kurşun Asker (L. Levçev’den,
1984).
KAYNAKÇA: V. Recai Velibeyoğlu / ÖBBŞKA (c. 2,
1975), TDE Ansiklopedisi (c. 3, 1979), Seçilmiş Hikâyeler dergisi-Fahri Erdinç
Özel Sayısı (c. 2, sayı: 8), Yurt Ansiklopedisi (c. 8, 1982-1983), Sennur Sezer
/ Karşı Yaka Memleket (Cumhuriyet Kitap, 23.7.1998), İhsan Işık / Yazarlar
Sözlüğü (1990, 1998) - Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Resimli ve
Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006,
gen. 2. bas. 2007), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas.
1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (6. bas. 1999), TBE
Ansiklopedisi (2001), İbrahim Oluklu / Seni Yazarak (Balıkesir, 2003), TDOE –
TDE Ansiklopedisi 3 (2003).
