Arif Damar

Şair

Doğum
23 Temmuz, 1925
Ölüm
20 Ekim, 2010
Burç
Diğer İsimler
Arif Barikat

Şair (D. 23 Temmuz 1925, Karainebeyli köyü / Çanakkale Ö. 20 Ekim 2010, İstanbul). Asıl adı Arif Barikat. Arif Hüsnü, Arif İbrahim, Ece Ovalı adlarını da kullandı. Doğduğu köyün imamı olan Hacı Hüsnü Efendi’nin oğludur. İlkokulu Çanakkale’de, ortaokulu İstanbul Yenikapı Ortaokulunda tamamladı (1941). İstanbul Lisesindeki öğrenimini yarıda (1943) bıraktı. 1943-47 yılları arasında Ankara’da yaşadı, Anadolu’nun değişik yerlerinde ve İstanbul’da memurluk, seyyar satıcılık yaptı. 1951’de Ceza Yasası’nın 141. maddesine muhalefetten tutuklanarak iki yıl hapis yattı. Bir süre Ankara’da bir şirkette muhasebeci olarak çalıştı. 1969-84 arasında İstanbul Suadiye’de bir kitabevi işletti. Daha sonra sadece edebiyatla uğraştı.

İlk şiiri (Edirne’de Akşam), 1940 yılında asıl adı olan Arif Barikat imzasıyla Yeni İnsanlık dergisinde yayımlanmıştı. Daha sonra İnsan, yayımlayanlarından biri olduğu Ant, bir süre yönetimine katıldığı Yeryüzü, Dost, Yelken, Yeditepe, Türkiye Yazıları, Milliyet Sanat gibi dergilerde yayımlandı. İlk şiirlerinde Nâzım Hikmet ile Necip Fazıl’ın etkileri görülür. Daha sonra yazdıklarıyla toplumsal gerçekçi bir şiiri benimsedi ve 1940 Kuşağı’nın temsilcilerinden biri olarak sayıldı. Bu şiir anlayışı içinde, şiirin estetik yanını gözardı etmemesi ile dikkat çekti. 1959 yılından sonra kendi ifadesiyle “uzak çağrışım, dolaylı anlatım, imgeleme yaslanan bir şiir anlayışına” dayalı şiirler yazdı. Çeşitli kitaplarından dolayı soruşturmaya uğradı, beraat etti. İstanbul Bulutu adlı kitabıyla 1959 Yeditepe Şiir Armağanını kazandı.

Arif Damar, 20 Ekim 2010 günü Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde kalp yetmezliği sonucu vefat etti. Cenazesi Kadıköy Moda Camii'nde kılınan cenaze namazının ardından Çengelköy Mezarlığı'nda toprağa verildi.

ESERLERİ (Şiir):

Günden Güne (1956, yeni şiirlerini ekleyerek 1986), İstanbul Bulutu (1958), Kedi Aklı (1959), Saat Sekizi Geç Vurdu (1962), Alıcı Kuş (1966), Seslerin Ayak Sesleri (1975), Alıcı Kuşu Kardeşliğin (ilk beş kitap bir arada, 1976), Ölüm Yok ki (1980), Ay Ayakta Değildi (1984), Acı Ertelenirken (şiirlerinden seçmeler, 1985), Günden Güne/Dost (1986), Yoksulduk Dünyayı Sevdik (1988), Ay Kar Toplamaz ki (dört kitap bir arada, 1990), Onarırken Kendini (1992), Eski Yağmurları Dinliyordum (seçmeler, 1995), Seçme Şiirler (1998), Kırık Makara (2004), Külliyen Red (2004), Gitme Kal (seçme şiirler, 2006).

KAYNAK: Yurt Ansiklopedisi (c. I, 1982), Alpay Kabacalı / Kültürümüzden İnsan Adaları (1995), Memet Fuat / (Cumhuriyet, 21.2.1996), Arife Kalender / Su Sesli Şair (Cumhuriyet, 10.4.1997), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi (2001), Mehmet Nuri Yardım / Yazar Olacak Çocuklar (2004), Tümay Çobanoğlu-Orkun L. Boya / Bir Delikanlıdır Ozan Her Zaman (söyleşi, Lacivert, Mart-Nisan 2006), Türkiye Yazarlar Birliği / Türkiye Kültür Sanat Yıllığı (2011).

HER GÜN YAŞAMAK


Işıklı günlerinde düşün,

memleketini, dostlarını, sevgilini,

onlarla kal, dinlen

bırak kendinden bir şeyler,

bir mağlup akşamın mahzunluğu

silinsin gözlerinden.

 

Bir kavga sonunu unut.

sen maceralar peşinde değil,

umutsuz bir yolculukta değilsin.

 

Yaşamak sadece sevmektir, inan bana.

Sevmeyenler dünyamızda yaşamıyor.

Yaşamak suda, toprakta, insanlarda görünerek;

bir zeytin ağacı gibi.

Bir zeytin ağacı gibi, ne güzel

denize yakın olacaksın,

uzayan dallarında, yapraklarında ışık

ta derinlerde köklerin.

Bir zeytin ağacı gibi, bin yıl severek

yaşamak her gün...

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör