Besteci, piyanist (D. 1906, İstanbul – Ö. 1973, Ankara).
Galatasaray Lisesi’nden mezun olduktan sonra Milli Eğitim Bakanlığı’nın
yurtdışı eğitimi için açtığı sınavı kazanarak Paris’e gitti (1925). Paris
Konservatuarı’nda ve Ecole Normale de Musique’te, Gallon ile Boulanger’den
kompozisyon dersleri aldı. Döndüğünde, Ankara Musiki Muallim Mektebi’ne armoni
ve piyano öğretmeni olarak atandı. Bu mektep 1936’da Devlet Konservatuarı
olarak yeniden tertip edildiğinde de piyano dersleri vermeye devam etti. 1949–51
yılları arasında müdür olarak görev yaptığı Devlet Konservatuarı’nda, hayatını
kaybedene kadar piyano bölümü şefi ve piyano öğretmeni olarak çalışmayı
sürdürdü.
İlk müzik eğitimini küçük yaşta annesinden alan Erkin, yedi
yaşında Adinolfi’nin yanında piyano derslerine başladı. Kendi bestelerinden
oluşan ilk konserini 1946 yılında verdi. Yurt dışındaki öğreniminden döndükten
sonra yaptığı çoksesli türkü düzenlemeleri dışında piyano, oda ve orkestra
müziğinde Batı'nın gelenekleşmiş sonat biçimlerini kullandı. Bu biçimlerin ana
mimarîsi dışındaki öz işlemelerinde “geç romantizm ile izlenimcilik”
akımlarının etkisi derinlik kazandı. Teksesli Türk müziğinin tüm inceliklerini
yakından tanıyan sanatçı, bu kaynağı eserlerinde işlemiştir. Ayrıca, aynı eserlerin
ağır bölümlerinde Türk folklor müziğinin üslûp uygulaması, çabuk tempolu,
özellikle scherzo karakteri taşıyan bölümlerinde ise çoğunlukla Karadeniz bölgesinin
ritim işlemleri gözlenir. Erkin, müzikte soyut anlayışı sınırlı denemelerle yansıtarak
tonal dışı tekniği kendi yazış yönteminde kullanmadı. Buna karşılık yeni
akımları hoşgörüyle izledi ve öğrencilerinin bu akımlara eğilmesini destekledi.
1943 yılında Cumhuriyet Halk Partisi’nin açtığı beste yarışmasına Köçekçe ve Piyano Konçertosu ile katıldı. Piyano Konçertosu ödüle layık görüldü. Bu eser, aynı yıl Riyaset-i Cumhur Orkestrası tarafından eşi Ferhunde Erkin solistliğinde seslendirildikten sonra 1943’te Berlin’de yine Ferhunde Erkin’in solistliğinde Berlin Şehir Orkestrası tarafından seslendirildi. Sanat yaşamındaki başarıları nedeniyle Fransız ve İtalyan devletlerinin onur ve liyakat nişanları ile ödüllendirilen Erkin, 1971 yılında “devlet sanatçısı” unvanı aldı. Ölümünün ardından 1985 yılında anısına pul bastırıldı. 1991 yılında da Sevda-Cenap Ant Müzik Vakfı onur ödülü altın madalyası verildi.
ESERLERİNDEN BAZILARI:
İki Dans (1930), Beş
Damla (1931), Bülbül ve Ayın On Dördü
(1932), Bayram (1934), Yaylılar Dörtlüsü (1935-36), İki Sesli Halk Şarkıları (1936), Yedi Halk Türküsü (1939), Karagöz (1940), Sanat (1946).