Fıkıh
bilgini (D. ?, Diyarbekir - Ö. 1155, Diyarbekir). Künyesi, Ebü'l feth
Abdülvahid bin Muhammed el - Mahfuz bin Abdülvahid el - Âmidî, lakabı ise
Tacüddin idi. Babası Ebû Nasr-ı Muhammed ve Şeyh Ahmed Gazalî'den özel dersler
almış, çeşitli yerlerde kadılık yapmış ve 1155'te ölmüştür.
ESERLERİ:
Gurerü'l - hikem ve Durerü'l - kelimi min kelâm-i Ali b. Ebû Talib (Bu kitabın yazma bir
nüshası İstanbul'da Süleymaniye Kütüphanesi Bağdatlı Vehbi kısmında [Nu. 1685];
bir nüshası da aynı kütüphanenin Damat İbrahim kitapları [Nu. 748'de kayıtlı]
arasındadır. Kitapta Hz. Ali'nin buyurdukları veciz sözleri toplanmıştır), Cevahirü'l
- kelâm fî şerhi'l - hükmi ve'l - ahkâm min kıssati Seyyid- il en'âm
aleyhisselâtü vesselam.
KAYNAK: Şevket Beysanoğlu / DFSA (2. bas. 1996, c. 1, s. 9), İhsan Işık /
Diyarbakır Ansiklopedisi (2013).
