19.
Yüzyıl şairlerinden (D.1790, Diyarbekir - Ö. 1858). İsmi Mehmed Tahir'dir.
Şiirlerinde Taîb takma adını kullanmıştır. Şairlerimizden Mehmet Remzi'nin oğludur.
Annesi ise, Mustafa Safî hazretlerinin kızkardeşi çocuğu Mehmed Salih Efendi'nin
kızıdır.
Tahsilini
tamamladıktan sonra her hangi bir memuriyete intisabı 'kabul etmeyerek,
geçimini, serbest çalışmak suretiyle temini daha uygun buldu. Ali Emirî
merhumun beyanına göre Taib'in tertiplediği şiir mecmuası ekseriyetle
şarkılardan bi araya getirilmiş olup oğlu Abdülvahap Vehbi'de kalmıştır. Bu
mecmua bulunamamıştır. Tezkire-i Şuara'yi
Âmid'teki bir gazelini örnek veriyoruz.
KAYNAK: Tşa (s. 21), Şevket Beysanoğlu /
Diyarbakırlı Fikir ve Sanat Adamları (2. bas. 1996, c. 1, s. 328), İhsan Işık /
Diyarbakır Ansiklopedisi (2013) - Geçmişten Günümüze Diyarbakırlı İlim Adamları
Yazarlar ve Sanatçılar (2014) - Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar
ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2015).
Nâz
u istiğna eden hûblarda şâhım var benim
Hasretiyle
dem-be-dem bu dilde ahım var benim
Başlarım,
her subh u şam efgaana canân gûş edib
Anlasın
kim firkatiyle ah u vâhım var benim
Serv-kad
bir şiveli mahbûbdur kim misli yok
Heft
kişverde bulunmaz misli, mâhım var benim
Aklımı
divâne etmiş leyli-i gîsûları
Neyleyim
âlemde bir baht-ı siyâhım var benim
Taib'a fırsat bulunca rû-be-rû ol
dilbere
Halim
arz eyle de kim ne günâhım var benim
KAYNAK: Şevket Beysanoğlu / DFSA (2.
bas. 1996, c. 1, s. 328).
