Eğitimci, şair ve yazar (D. 15 Temmuz 1943, Dayısı köyü / Kelkit / Gümüşhane – Ö. 28 Mayıs 2008, İstanbul). Mizah yazılarında Seyyah-ı Fakir Evliya Çelebi imzasını kullandı. Kırıkkale İlkokulu, Erzincan Lisesi (1966), Ankara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi (1970) mezunu. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Türk İktisat Tarihi Bölümünde yüksek lisans (1986), aynı fakültenin Sosyal Yapı ve Sosyal Değişme Ana- bilim Dalında doktora (1989) yaptı. Yüksek lisans tezi: “Osmanlı Devletinde İhtisab Ağalığı”. Aydın (1970-75), İstanbul’da öğretmen (1976-78), Aydın’da Halk Eğitim başkanı (1976), Diyanet İşleri Başkanlığında neşriyat uzmanı oldu (1976-80). 1980’den itibaren İstanbul’da öğretmenlik, MÜ Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Beden Eğitimi Bölümünde Sporda Psiko-Sosyal Alanlar Ana Bilim Dalı başkanı olarak görev yaptı. İLESAM, MESAM üyesiydi.
Yazı
ve şiirlerini; Defne, Türk Yurdu, Töre, Türk Edebiyatı, Ayyıldız, Yeni
Türkiye, Kültür Dünyası, Türk Dünyası Araştırmalar Vakfı, Güneysu dergileriyle
Ortadoğu, Hergün, Ayrıntılı Haber, Türkiye, Millet gazetelerinde yayımladı.
1963’te Türk Ocağı’nın şiir yarışmasında birincilik, 1995’te Ömer Seyfettin
Hikâye Yarışmasında mansiyon aldı. Yedi şiiri bestelenerek ünlü sanatçılar
tarafından seslendirildi. Ayrıca din bilgisi ders kitapları vardır.
“Onun
şiirlerinde öyle hüzün bulamazsınız; diyebilirim ki o kederini bile haykırarak
söyler. Bir öfke ve coşkunluk halinde tezahür eder şiirleri. Kimi zaman aşık,
kimi zaman düşünür, atlı pusatlı bir alperen. Cebeci’nin bir başka yönü de
üniversite öğretim üyesi, İlâhiyatçı olması. Şiirlerinin o destansı havasına
karışan köklü inancı ona yumuşak renkli, sevgiden güç alan bir özellik katar.”
(Sevinç Çokum)
“Şairlik
yolu güç yoldur, taliplisinden hayatını ister, her babayiğit o yükün altına
giremez, heveslisi çok, gerçeği kuyruklu yıldız gibi azdır; bu azlardan birisi
de şüphesiz Dilaver Cebeci’dir.” (Mehmet
Niyazi)
ESERLERİ:
ŞİİR:
Hun Aşkı (1973), Mavi Türkü (mensur şiir, 1983), Şafağa
Çekilenler (1984), ... Ve Sığınırım İçime (1992), Sitâre (1997),
Asra Yemin Olsun ki... (2000), Bütün Şiirleri (2003).
İNCELEME-ARAŞTIRMA:
Tanzimat ve Türk Ailesi (1993), Türk’e Dair (2001), Divan
Şiirinde Kadın (2001), Kur’an Gerçekleri (2002), 17. Yüzyıl
Osmanlı Toplumu (2005).
OYUN:
Büyü (1984).
MİZAH:
Devrannâme (Seyyah-ı Fakir müstear adıyla, 1984), Seyrannâme (1997).
GEZİ:
Men Kazanga Baramen (2000).
ÇOCUK
KİTABI (Evliya Çelebi-Resimli Çocuk Hikâyeleri Dizisi): Azak’ın Denizaltıları,
Bahadır Giray’ın Mektubu (1993).
KAYNAK: Ahmet Kabaklı / Türk Edebiyatı (Ağustos 1991), Sevinç
Çokum / Yıldız Sarayında Şamdanlar (Türkiye, 6.3.1991), Mim Kemal Öke / Türkiye
gazetesi (20.3.1993), Ahmet Özdemir / 75. Yılda Cumhuriyet Şiiri Güldestesi
(1998), Sevinç Çokum / Dost Sesi (Türkiye, 10.9.1999), Beşir Ayvazoğlu / Men
Kazanga Baramen (Zaman, 3.5.2000), Mustafa Miyasoğlu (Millî Gazete, 18.6.2000),
Mehmet Niyazi / Elden Ne Gelir (Türk Haber, 23.5.2003), İhsan Işık / Yazarlar
Sözlüğü (1990, 1998) - Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Resimli ve
Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007,
2009), Türkiye Kültür ve Sanat 2009
Yıllığı (2009).