Mutasavvıf-şair (D. 1623, İstanbul – Ö. 3
Nisan 1701, İstanbul). Zamanının tanınmış bilginlerinden Süleyman Efendi’den
ders aldı. Halveti Tarikatının Sivasî kolunu kuran Abdülmecid Sivasî’nin
halifesi Abdülahad Nuri’ye bağlandı. Abdülahad Nuri’den hilafet (vekâlet) aldı.
1654 yılında, İstanbul’da Şehremini’ne yakın Yavaşça Mehmed Ağa zaviyesinde
şeyh, camiine de imam oldu. 1693’te Yenicami’ye vaiz atandı. Ölünce zaviyesine
yakın bir türbeye gömüldü. Arapça, Farsça, Türkçe dillerinin her üçünde de şiir
ve inşa yapabiliyordu.
ESERLERİ:
Divan (elyazması Topkapı Sarayı’nda), Mi’yâru’t-Tarika,
Hediyyetü’l-İhvân.
KAYNAK: Şemseddin Sami / Kâmüsu’l-Â’lam
(1889), Mehmed Süreyya / Sicill-i Osmani Yahud Tezkire-i Meşahir-i Osmâniye
(1890), Bursalı Mehmed Tahir / Osmanlı Müellifleri (1914), Ömer Akbulut /
Trabzon Meşhurları Bibliyoğrafyası (1970), TDE Ansiklopedisi (1986), Murat
Yüksel / Geçmişten Günümüze Trabzon Şairleri 1 Osmanlı Dönemi (1993). Ayrıca
Osman Türer tarafından doktora çalışması konusu oldu (1982, Ankara), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
