Tasavvuf şairi (D.1908, Sivas - Ö.1960,
İstanbul). Asıl adı Ahmet Güneren’dir. Şiirlerinde Karaşemis ve Rindî
mahlaslarını kullandı. Şemseddin Sivâsî’nin torunu Şeyh Mehmet Efendi’nin
oğludur. Orman müfettişliği, posta idaresi ve demiryollarında çalıştı. 1941’de
eşinin vefatı üzerine memurluktan ayrılarak İstanbul Kapalıçarşı’da seyyar
elbise satıcılığı yapmaya başladı. Halk ve tasavvuf şiiri alanında yetişmiş en
güçlü şairlerden olmasına rağmen, şöhret ve şandan kaçan bir kişiliğe sahip
olmasından dolayı çevresi dışında yeterince tanınamadı. Hem gazel hem de koşma
tarzında irticâlen söylediği şiirleri vardır. Şiirlerinin bir bölümü oğlu Ali
Kasım Karaşemis tarafından Son İkram (1966) adıyla kitap haline
getirildi.
KAYNAK: Alim Yıldız / Sivaslı Şairler
Antolojisi (2003), İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
