Halk
ozanı. 1 Ocak 1939, Gölbaşı / Adıyaman doğumlu. Eserlerinde Cumali mahlasını da
kullandı. İlkokulu bitirdikten sonra çeşitli işyerlerinde işçi olarak çalışıp
emekli oldu. Hayatını ve çalışmalarını Gaziantep’te sürdürdü. Fatma Çiçek’le
evli; İsmet, halime, Ayşe, Zeliha ve Nedim adlarında dört çocuk babasıdır.
Çalışma hayatının yanı sıra şiirle yakından ilgilenen Cumali Çiçek’in şiirleri
iki kitapta toplandı.
ESERLERİ
(Şiir):
Gönül Bahçesi (2003), Şiirlerim
Sizin Olsun (2003), Güneyin Kır
Çiçekleri.
Her saksıda biten gül gibi kokmaz Görünüşe bakıp aldanma gönül Koklayan koparıp döşüne takmaz Çakır dikenleri gül sanma gönül
Yerinde rahat dur uslu ol otur Canları incitme gözetle hatır
Sana
öğüt yazdım şurda üç satır
Yaramaz
insana el sunma gönül
Eti yenmez denir uçan her kuşun Dürüstlerle olsun dostluğun işin Huzursuz yerlerde oturma taşın Geçmiş kara günü hiç anma gönül
Her gördüğün insan adamdır sanma Kardeşinde olsa ismini anma
Ala karga gibi her dala konma
Hak
yolunda yürü hiç dönme gönül
Kara çalıların kolları diken
Acıya
katlanır uzanıp çeken Gariban kuşlara yuvası mekan
Elin
yuvasına dur konma gönül
Cumali çiçeğim hastayım hasta Cahilin yüzünden başımda yasta Dost sanıp sır verme kalleşe puşta Sahte gülüşlere bak kanma gönül
