Alim, hukukçu, mutasavvıf (D. ?, Diyarbekir - Ö. Şubat 1655, Diyarbekir). Diyarbekrî lakabıyla da tanınan ünlü âlimlerden Saharî'nin açık ismi, Şeyh Abdurrahman bin İbrahim el-Kürdi el-Saharî'dir. İlim icazetnamesini Molla Çelebi el-Ciziri el-Kürdi'den aldı. Uzun yıllar çeşitli medreselerde hocalık yaptı. Sonraki yıllarda Diyarbekir'den İstanbul'a giderek, mesleğini burada da sürdürdü. H.1065 (M. 1655) yılında Yenişehir'e kadı olarak atandı. Bu göreve giderken yolda vefat etti.
Birçok esere imzasını atan Şeyh'in yaklaşık kırk risalesi bulunmaktadır. Risale fi Sure-i Yasin bunlardan bir tanesidir. H.1064 veya 1065 (M. 1654-1655) yılında Diyarbekir'de vefat eden Şeyh'in Farsça bir kasidesi de vardır. Bu kasidede hocalığına başlangıç tarihi şöyle yer almaktadır (Sahari Sorani - Hulasatül Eser):
Kâinatın efendisi
hicretinde 1025 yılında / Sonra bir gramer hocasına köle oldum
1044 yılının ikinci
ayında / Allah'a şükürler olsun hocalık makamı aldım
KAYNAK:
Mehmed E. Zeki Bey (c. 2, s. 232, 237), İhsan Işık / Diyarbakır Ansiklopedisi
(2013) - Geçmişten Günümüze Diyarbakırlı İlim
Adamları Yazarlar ve Sanatçılar (2014).
