Şeyhülislam, din bilgini, yazar (D. 1795, Akşehir / Konya – Ö. 1880, medine). Sultan Abdülâziz zamanında iki defa Şeyhülislâmlık etmiş ve hayli eser yazmış din âlimlerimizdendir. Ilgınlı Osman Efendi’nin oğludur. İstanbul’a gençliğinde gelerek medrese tahsilinde büyük bir zekâ ve muvaffakıyet göstermiş ve Abdülâziz’e hoca olmuştu. Abdülâziz’in Mısır seyahatinde birlikte bulunmuştur. Şeyhülislâmlığı zamanında Müderrislere verdiği sözde durmadığı için ona “Kezzubî” lâkabını takmışlardı. Abdülâziz tahttan indirilince onu da Medine’ye gönderdiler. Orada vefat etti.
Arap edebiyatına dair “Riyaz-i Hakaniye” adlı eseri ile medrese derslerine ait “Risale-i İmtihaniye”, mantığa dair manzum bir eser olan “Ahkâm-ı Mer’iye” ve yine bu kabilden “Aziziye ve Şerhi” isimli kitapları basılmıştır. Basılmamış başka eserleri de vardır.
KAYNAK: İbrahim Alâeddin Gövsa
/ Türk Meşhurları (1946).
