Çaba Yorulmaz

Siyah beyaz tüplü televizyonlarla renkli hayaller kurardım çocukluğumda. Her şey bambaşkaydı sanki.. Daha ötesi ne olabilir ki soruları beni düşünmeye iterken, bir gün halamın oğlu Almanya’dan Gameboy getirmişti. Ankara’yı altüst ettik, bir tane daha bulamadık almak için. Oysa teknolojiden o kadar geriydik ki Avrupa’ya çıkan teknoloji Türkiye’ye iki sene sonra geliyordu. Daha sonraları atari salonları açılmaya başladı İlkokulda okurken. O salonlarda tanışmıştım o renkli dünyayla. Ailem çok kızıyordu ama bambaşka bir boyuta sürüklüyordu beni. Aynı oyunu senelerce oynamaktan bıkmadığım bir dünyaydı bu.

Ve sonra ilk bilgisayarla tanıştım. Bir oyun yüklemek için parçalarını söküp takacak kadar ustalaşmıştım. Bilgisayar sistemi yüklemek için 10-15 disketi saatlerce beklerdim bıkmadan, usanmadan. Ne cd vardı ne dvd ne de blu-ray. O dönemki komutlar ayrı bir lisan gerektiriyordu. Bilgisayar dilini öğrenmek bile çok zorken bendeki teknoloji aşkı her parçasını söküp takmaya kadar deneyim kazandırmıştı.

Renkli televizyonlar çıkmaya başladı, bir moda gibi bütün evlere yayılmıştı. O dönemin arabaları kapı anahtarı gibi manuel olarak açılıyordu. İlk cep telefonu ile Ortaokulda tanıştım babamın almasıyla.. Oysa çoğu iş arkadaşı da babama cep telefonu lüks deyip karşı çıkmıştı. Renksiz, sadece numaraları ve kapsama alanı çok az olsa da devrim gibi bir buluştu hepimiz için ama birçoğumuz bu teknolojinin çok küçük yaşlardaki çocukların bile elinden düşüremeyeceği bir alet haline gelmesini tahmin bile edemezdi.. Artık daha ötesi sorularını daha sık sormaya, gelişen teknoloji ile ileri yılların bize ne yenilikler getireceğini düşlemeye başlamıştım.   

Şimdi geldiğimiz noktada ise atari salonlarındaki oyunlar cep telefonunda oynanmaya, televizyonlar led, oled olmaya, arabalar anahtarsız giriş çalıştırma, navigasyonlu – televizyonlu – sesli komutları algılayan fonksiyonlara, bilgisayarlar notebook-ultrabook-tabletlere dönüşmeye başladı. Uzay yolunun Kaptan Spark’ın kolundaki saatler günümüzde satılmaya başladı bile. Havada uçan ve denizde gidebilen arabaları da yaptılar. Yakında, prototip olan bu arabalara binmek çokta hayal değil artık. Havayı kullanarak çalışan ince bir çubuk alacağız şimdiki televizyonların yerine.. 

Gelecekteki ulaşımın daha da kolaylaşmasını, başka gezegenlere yolculukların başlayacağını artık hayal edebiliyorum günümüz için, ama şimdi asıl ben size soruyorum ya daha ötesi? 

MEMUR BEY

Nice çapkınlar geldi de gitti

Onlara inan kimse yetişemedi

Dedem onların içinde sanki tekti

Cezası neyse kes memur bey

Aşk kalbe girdi mi akıl tatile çıkarmış

Nice kalın bentleri azgın sular yıkarmış

Sevda çapkınların hızına hız katarmış

Yakala da ifadesini al memur bey

Sayısız insan gördüm şu yalan dünyada

Seveni de gördüm, paraya tapanı da

Fırtınalar hızını sanki kesmiyordu bağrında

Cezası neyse gel de kes memur bey

SEVDİM BEN

Baharına doyamadığım,

Dalındaki çiçeğimsin..

Gökyüzündeki fırtınam,

Yağmurunla yeşerdiğimsin..

Susuzluğum, hasretim,

Her defasında yenildiğimsin..

Ayazınla üşüdüğüm,

Nefesinle bedenimdesin..

Kalbimde benim olanı

Gözüme yaş akıtanı

Hayatımın anlamını

Sevdim ben..

Alnımda yazım olanı

Rüyalarıma doğanı

Son nefesimde umudumu

Sevdim ben..

YA BEN SUÇLUYUM YA DA SEN..

Zamansız terk edip gitmelerinden

Günlerce habersiz bırakmalarından

Zalimce hasretini çektirmenden

Ya gururlar suçlu ya da sen

Kendini bu kadar sevdirmekten

Özlemine dayanabilir yapmandan

Susarak cevap verebilmenden

Ya gözlerin suçlu ya da sen

Odamı ateşe verip yakmandan

Dört duvarın arasında ağlatmaktan

Gecelerden alıp sabaha teslim etmenden

Ya zamanlar suçlu ya da sen

Yine susacaksın biliyorum

Soru işaretleri bırakıp yine gideceksin

Kendince bir şeyleri çözmüş olacaksın

Ya kader suçlu olacak ya da sen

Kimse sevemez benim kadar seni

Hiç biri anlayamaz seni benim gibi

Bu ne son bulacak üç kuruşluk sevgi

Seni ölümüne sevmekten

Ya ben suçluyum ya da sen..

Gel biraz gözlerden kaybolalım,

Eğlenceye gecelere akalım.

Yalan hayatta kaç gün ömrümüz var,

Bir rüyaya seninle yelken açalım.

Yalan dünyada kaç gün ömrümüz var,

Bir hayali seninle yaşayalım.

Mey kokusuyla kafaları bulup,

Biraz da efkar dağıtalım.

Senle o güzelim sokakta buluşup,

Alaçatıyı çat çatlalım.

Senle Hacı Memiş’te buluşup,

Alaçatıyı çat çatlatalım.

Ne dün var, ne yarın, sadece var şu an.

Gördüğün andan sonrası yalan dolan.

Başlasın eğlence dursun zaman,

Hikayeyi yazalım yeni baştan.

Çıkacak belli ki akıllar baştan,

Alaçatı efsane biz destan.

Mey kokusuyla kafaları bulup,

Biraz da efkar dağıtalım.

Senle o güzelim sokakta buluşup,

Alaçatıyı çat çatlatalım.

Senle Hacı Memiş’te buluşup,

Alaçatıyı çat çatlatalım.

Alaçatıyı çat çatlatalım

Alaçatıyı çat çatlatalım.

Seninle kır bahçelerinde

Yürürdük ne güzel el ele

Aşkla bakan o gözlerle

Beklediğim o melek nerde

Yalnızlığım benim umudum

Olmazsan dal gibi kururum

Her baktığında var olurum

Fırtınayken yel olurum

Bana senden geri kalan

Bir hatıra bir de yalan

Aşkın benim dünyamı saran

Varlığın en büyük armağan

Yokluğundan geri kalan

Bir hatıra bir de yaran

Sanma seni unuturum

Varlığın en büyük armağan

Varlığın bana bir armağan

Hayat bir var bir yoktan ibaret

Deli gönlüm ona hasret

Gelsen sarsam kollarıma

Diren kalbim sabret sabret

Hiç ummadığın dalga bile

Sonunda durulur

Gemiler martılarla

Elbet kavuşur

Umutlarım hep varken

Seni ölümüne sevmişken

Böyle kahpece mi vurulur

Zaman bize işlerken

Her şey güzel olacakken

Yıkılmadan nasıl durulur

Nankörsün zamansız terkettin

Vicdansız beni yerle bir ettin

Seninle her şey güzel olacaktı

Kalleşçe vurdun sırtımdan gittin

Acımasız hayatın

Pençesindeyim

Zaten bu yaşamdan

Bir gün de görmedim

Sendin benim umudum

Görünce suskunluğum

Bakışına tutunduğum

Artık hayaller sensiz

Bıraktın beni çaresiz

Benden fazla yansın yüreğin

Nankörsün zamansız terkettin

Vicdansız beni yerle bir ettin

Seninle her şey güzel olacaktı

Kalleşçe vurdun sırtımdan gittin